Ο Καραμανλής και οι θεωρίες συνομωσίας

Τα έγγραφα από τα wikileaks για τον Καραμανλή πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Δεν περιμέναμε βέβαια να τα αναφέρουν τα γνωστά προδοτο-κάναλα, αλλά και οι υπόλοιποι λίγα πράγματα. Μιλούν λοιπόν για τελεσίγραφο των ΗΠΑ προς τον τότε πρωθυπουργό, υποχρεώνοντάς τον να βάλει τη χώρα στο ΔΝΤ ή να αποχωρήσει, απειλώντας μάλιστα τη ζωή του. 

Του Καραμανλή μπορείς να του καταλογίσεις πολλά. Είναι τεμπέλης. Βαριέται τη δουλειά, το ξενύχτι στο γραφείο, τα επαγγελματικά ταξίδια, τις ομιλίες στη Βουλή. Τον βλέπεις. Κουράζεται. Επίσης μπορείς να τον κατηγορήσεις για ατολμία στο να κάνει ριζοσπαστικές αλλαγές στη χώρα και στο κόμμα του. Ναι, δεν επανίδρυσε το κράτος, ούτε καν άρχισε. Ναι, στηρίχθηκε στους συνήθεις υπόπτους, άσχετους, ατάλαντους πολιτικάντηδες του κόμματος. Δεν το ανανέωσε. Απέφυγε τις αναταράξεις. Έχει ευθύνη για την κακή διακυβέρνηση της χώρας επί της πρωθυπουργίας του. Ας είχε όλα τα μέσα κόντρα, είχε ευθύνη για το ότι φοβήθηκε να συγκρουστεί με τα συνδικάτα και τα μεγαλοσυμφέροντα. Από βαρεμάρα; Ίσως. Ένα πράγμα όμως δεν μπορείς να του καταλογίσεις. Την προδοσία. Αναμφισβήτητα ο Καραμανλής είναι Έλληνας και επιζητά το καλύτερο για τη χώρα του. Το έδειξε με τη συμφωνία για το φυσικό αέριο με τους Ρώσσους. Ο αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη τον οποίο βιάστηκε να ακυρώσει ο Παπανδρέου πριν καλά καλά αναλάβει, ήταν κόντρα στα συμφέροντα των Αμερικανών. Και ο Καραμανλής είδε πρώτα το δικό μας συμφέρον. Πάτησε πόδι. Το έδειξε με το Βέτο στα Σκόπια για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Χωρίς να το σκεφτεί. Ήταν κάτι που προσέβαλε την πατρίδα του. Δε μάσησε. Είναι πατριώτης.

Όταν πηγαίναμε σχολείο, θέμα έκθεσης ήταν τα χαρακτηριστικά του ηγέτη. Δυστυχώς έχουν αλλάξει τα δεδομένα τώρα πια. Παλαιότερα τον ηγέτη τον ήθελες τολμηρό, δίκαιο, έξυπνο, μεθοδικό, ανοιχτόμυαλο. Τώρα απλώς τον θέλεις πατριώτη. Αρκεί, στην εποχή της εσχάτης προδοσίας του Παπανδρέου, ένας ηγέτης να μην είναι προδότης, να μην εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα και να αγαπάει την πατρίδα του. Μόνο αυτά αρκούν. Χαζός, αμόρφωτος, ανίκανος, δεν πειράζει. Καλύτερα θα τα έκανει από εκείνον. 

Ο Καραμανλής έβλεπε να μην του αναγνωρίζεται τίποτα. Ένα του στραβό, είχε αντίκτυπο για δέκα, από κανάλια και εφημερίδες. Το πρώτο του σκάνδαλο ήταν μια μετάταξη στη σχολή γιού του υπουργού Τσιτουρίδη! Άκουσον άκουσον! Μετά την εποχή Σημίτη, Λαλιώτη, Τσουκάτου, Παπαντωνίου, Άκη, έγινε μια αδικαιολόγητη μετάταξη ενός φοιτητή! Έγινε σάλος! Τώρα ευχόμαστε να ήμαστε γεμάτοι μόνο με τέτοια σκάνδαλα. Το ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ νωπό τότε και η επιρροή του όπως και σήμερα πολύ μεγάλη.  Όταν λοιπόν του δόθηκε το τελεσίγραφο για να βάλει τη χώρα στο ΔΝΤ, ο Καραμανλής δε δέχτηκε. Θα έπαιρνε τα λεφτά από αλλού. Από Ρώσσους, Κινέζους. Θα έψαχνε την πλέον συμφέρουσα συμφωνία και αυτό δεν μπορούσε να μείνει ατιμώρητο. Έφυγε. Θα πει κανείς, έτσι τον θέλεις τον ηγέτη; Να λιγομαχεί, να φοβάται; Να κρύβεται; Να μη βγαίνει να μιλήσει δυο χρόνια τώρα, να υπερασπίσει τον εαυτό του; Όχι δεν τον θέλω έτσι. Δεν ήταν ιδανικός ηγέτης. Δεν ηταν άγιος. Αλλά δεν είναι ούτε Παπανδρέου όυτε Σαμαράς, Σημίτης ή Παπαδήμος. Πολύ απλά δεν ήταν υπάλληλος. Τώρα πια αυτό μου αρκεί.

ΥΓ. Αλήθεια πού είναι ο Λαλιώτης; Γιατί κανείς δεν αναφέρεται πια σε αυτόν; Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Μήπως τελικά όντως δεν υπήρξε ποτέ; Έχω μπερδευτεί...