Χρυσή Αυγή: Πίσω από λέξεις και πράξεις.

"Όταν οι άκρες έχουν αποκτήσει δύναμη, τότε είναι αργά για να τις πολεμήσεις από το κέντρο". Δ.Τ.

Θα πιάσω την ιστορία της Χρυσής Αυγής (Χ.Α.) από τη στιγμή που μπήκε στην καθημερινότητα των πολλών. Οι ίδιοι θα υποστηρίξουν πως η δράση τους έχει πολλά χρόνια ιστορίας κτλ κτλ, αλλά η ιστορία του καθενός, και ιδιαίτερα ενός κόμματος, μιας κίνησης, ξεκινά από τη στιγμή που επηρεάζει τα κοινά. 

Η ιστορία της λοιπόν ξεκινά κάπου στα μέσα της θητείας του ΓΑΠ. Κάπου στις αρχές του ΔΝΤ. Εκεί στο χάος. Στο ανελέητο χάος. Εκεί δημιουργήθηκαν οι συνθήκες αυτής της ραγδαίας εξάπλωσης του "φαινομένου" της Χ.Α. Ποιες ήταν αυτές οι συνθήκες; Η φτώχεια; Όχι, δεν υπήρχε ακόμα. Οι φόροι; Όχι. Το ΔΝΤ; Δεν ξέραμε τι είναι. Ο Σόιμπλε; Ποιος είναι ο κύριος; Τίποτα από αυτά. Η ανομία έφερε τη Χ.Α. Η παρατεταμένη ανομία. Και ξέρω πως δε λέω καμιά σοφία ή κάτι το πρωτότυπο. Είναι χιλιοειπωμένο πως η εκούσια μη εφαρμογή των νόμων, και ξαναλέω εκούσια, έφερε τη Χ.Α. στα αποτελέσματα του 2012. Για πολλά χρόνια τώρα η Χ.Α. έχει 20.000-30.000 ψηφοφόρους-στρατιώτες, πιστά σκυλιά του έργου που διατυμπανίζουν πως παράγουν. Ποιο είναι αυτό; Μα η προστασία του Έλληνα πολίτη. Και κάποιος θα έλεγε, πώς γίνεται αυτό να είναι κακό; Και με αυτό το σημαντικό ερώτημα θα κλείσω στη συνέχεια. Προς το παρόν όμως ας επικεντρωθούμε σε αυτήν τη φρενήρη εξάπλωση. 

Ο πολίτης του Κέντρου δεν μπορούσε (και δεν μπορεί) να περπατήσει ούτε μέχρι το σπίτι του. Δεν μπορούσε να πάει ούτε στο περίπτερο, στο φαρμακείο. Μαγαζιά κλείνουν από το μεσημέρι γιατί δεν πατάει άνθρωπος. Σκοτείνιάζει το χειμώνα στις πέντε και δεν περπατάει ψυχή στην Αθήνα γιατί κατά τις εφτά αρχίζουν συμπλοκές, πουτάνες, νταβατζιλίκια, ναρκωτικά, ληστείες, σκοτωμοί. Θα πάρει ο κάτοικος την αστυνομία σαν καλός πολίτης να καταγγείλει κάτι που βλέπει ή το χειρότερο κάτι που του συνέβη και δε θα ασχοληθεί κανείς. Από φόβο, από έλλειψη δυναμικού, από από από. Αδιάφορο. Θα πάρει ο πολίτης τη Χ.Α. και αν μη τι άλλο κάποιος θα ασχοληθεί. Θα κατέβουν, θα τους πλακώσουν, θα τους διώξουν, κάτι θα γίνει. Αυτός πάντως που  έκανε αυτά τα δυο τηλεφωνήματα θα ψηφίσει Χ.Α. γιατί τους χρωστάει. Τους χρωστάει και θέλει να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Ο κάθε πολίτης αναρωτιέται γιατί κυκλοφορούν τόσοι παράνομοι αλλοδαποί, σε κοινή θέα. Γιατί κανείς δε τους ελέγχει ως προς τη νομιμότητά τους. Γιατί η χώρα δεν προχωρά στην άρση αυτών των ελεεινών, κατά την αποψή μου, δικαιωμάτων των παράνομων. Γιατί δεν μπαίνει ένα τέλος στη λαθρομετανάστευση. Λαθρομετανάστευση κύριοι. Όχι Έλληνες στη Γερμανία ή στην Αμερική. Όχι Τούρκοι στη Γερμανία. Όχι Άγγλο-Γάλλοι στην Ελλάδα. Καταζητούμενοι, κακοποιοί, αλλά και οικογένειες, παιδιά, νταβατζήδες, έμποροι ναρκωτικών, αλλά και ταλαίπωροι άνθρωποι που τους αρκεί να δουλέψουν για λίγο καθαρό νερό. Όλοι παιδιά του ίδιου θεού. Όλοι άνθρωποι. Όλοι αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Όλοι στο ίδιο τσουβάλι σε μια Ελλάδα που δεν μπορεί να τους συντηρήσει σε πλαίσια νομιμότητας. Δεν μπορεί να τους προσφέρει στέγη. Δεν μπορεί να τους προσφέρει νόμιμη εργασία. Δεν μπορεί να τους προσφέρει ασφάλεια. Δεν το γνωρίζουν οι περισσότεροι όταν έρχονται εδώ. Περιμένουν τον παράδεισο. Και τον βρίσκουν, σε σχέση με τη χώρα προέλευσής τους. Βρίσκουν εύκολα το δρόμο της ανομίας, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί στην Ελλάδα είναι ο πιο εύκολος και ο πιο σύντομος. Και ο πιο σίγουρος. 

Οπότε φτάνουμε στο εύκολο συμπέρασμα. Ψηφίζεις Χ.Α. για ένα μοναδικό λόγο. Για να σε προστατεύσει. Από όλους αυτούς που σου κάνουν τη ζωή δύσκολη. Που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς με ησυχία, που σε κάνουν να φοβάσαι. Τι δε βλέπεις στην όλη ιστορία; Και επιστρέφω να απαντήσω στο καίριο ερώτημα. Γιατί είναι κακό πράγμα η προστασία του πολίτη;

Η προστασία του πολίτη δεν είναι κακό πράγμα. Κακό πράγμα είναι η αυθαίρετη προστασία του πολίτη. Η Χ.Α. αυθαιρέτως, αποφάσισε ποιος είναι ο καλός, ποιος είναι ο εχθρός, σε ποιον αξίζει να πεθάνει, σε ποιον αξίζει να ζει. Με δικά της κριτήρια. Σήμερα ο παράνομος αλλοδαπός, ο άστεγος, ο ζητιάνος. Σήμερα ο μικροπωλητής στη Ραφήνα. Αύριο; Αύριο κύριε ποιος; Όταν τα κριτήρια τα ορίζουν αυθαίρετα τότε αναρωτιέσαι. Αύριο ο αριστερός, ο δεξιός, ο τυφλός, ο ανάπηρος; Εσύ, εγώ που δεν πληρούμε τις προυποθέσεις που εκείνη τη στιγμή θα ορίσουν; Όταν τους γιγαντώσεις, ποιος; Ξέρεις την απάντηση. Στην έχουν διδάξει στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και όπου αλλού σκατά έχεις πάει. 

Όποιος δεν είναι όμοιος. 

Ούτε μαύρος, ούτε άσπρος, ούτε πλούσιος ή φτωχός, Έλληνας ή αλλοδαπός. Το κριτήριο είναι ένα και το αυτό. Οπότε τότε τι κάνεις; Τους επιστρέφεις τις πατάτες και τα μακαρόνια που τώρα σου δίνουν εξαγοράζοντάς τη δύναμή σου; Τότε τι κάνεις; Μήπως θα πας στους παράνομους αλλοδαπούς να σε προστατεύσουν; Θα σου πω εγώ τι κάνεις. Τίποτα. Δε θα μπορείς να κάνεις τίποτα. Τώρα ακομά μπορείς. Οριακά.