Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Να γιατί αποτύχαμε.

Το μνημόνιο απέτυχε παταγωδώς. Ο κόσμος το αποδοκίμασε. Το καταψήφισε. Τώρα είμαστε στο παρά ένα πριν το χάος. Γιατί απέτυχε το μνημόνιο; Γιατί απέτυχε μια προσπάθεια για νοικοκύρεμα; Γιατί πολύ απλά δεν ήταν έτσι.

Το μνημόνιο ή τα νέα μέτρα ή το μεσοπρόθεσμο ή όπως θέλετε πείτε το, το οποίο επέλεξε η κυβέρνηση Παπανδρέου να εφαρμόσει, για την ακρίβεια δεν επέλεξε μόνο να το εφαρμόσει αλλά το συνέταξε κιόλας, δεν ήταν νοικοκύρεμα των δημοσιονομικών. Δεν ήταν μέτρα για την εξυγίανση του κράτους. Ήταν μια τρύπα στο νερό. Τι έκανε το μνημόνιο; Η κυβέρνηση μέσω του μνημονίου επέβαλε πρόσθετους φόρους ενώ το εισόδημα μειωνόταν, έκοψε μισθούς και συντάξεις διαλύοντας όχι μόνο τα νοικοκυριά αλλά και την αγορά, έκοψε την παροχή ρευστού λόγω της ασύδοτης κινδυνολογίας. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι φόβισε τον κόσμο. Ο κόσμος φοβήθηκε επειδή έβλεπε την ανικανότητα στην αντιμετώπιση της κατάστασης και όχι επειδή θα έχει λιγότερα λεφτά στο πορτοφόλι. Ο κόσμος φοβήθηκε γιατί έβλεπε, όπως ο καθένας, ότι τα μέτρα είναι εφήμερα και αναποτελεσματικά, τα νούμερα πλασματικά και πως σε ένα χρόνο θα είμαστε σε χειρότερη θέση, με λιγότερα λεφτά.

Ήταν όλα τα μέτρα λανθασμένα; Όχι. Αλλά τα μέτρα είχαν λανθασμένη σειρά. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τα μεγαλοστελέχη των μηχανισμών και της κομπίνας, δεν μπόρεσαν να αποβάλουν τη συνήθεια της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος. Δεν έκαναν περικοπές. Ήθελαν νέο χρήμα. Την εύκολη λύση. Φόρους. Εύκολα. Και με απειλή τη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος. Μείωση σε συντάξεις. Δηλαδή σε προπληρωμένα χρήματα από τον πολίτη! Αδιανόητο! Επιτηδεύματα στις επιχειρήσεις, διαρκείας, φορολόγηση ακίνητης περιουσίας κτλ κτλ. Όλα αυτά ενώ παράλληλα δεν έκαναν τίποτα για να μειωθεί ομαλά το τεράστιο, αχανές δημόσιο, να αποκρατικοποιηθούν ζημιογόνοι οργανισμοί, να πιάσουν από το λαιμό τους απατεώνες που έφαγαν και συνεχίζουν να τρώνε από τα λεφτά των φορολογούμενων. Τίποτα από αυτά. Ξεκίνησαν από τα εύκολα, τα τσαπατσούλικα, ώστε να κουκουλώσουν την κατάσταση, να παίρνουν τα λεφτά και τώρα ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται για τα δύσκολα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πιστεύει ότι νέα μέτρα δε χρειάζονται επειδή απέτυχαν τα παλιά. Λάθος. Χρειάζονται μέτρα. Άλλα μέτρα. Εκεί έγινε το λάθος. 

Από την αρχή έπρεπε να μειωθεί το δημόσιο. Να κοπούν τα επιδόματα. Να μειωθούν οι μισθοί. Να μειωθούν τα κόστη και οι σπατάλες. Σε ένα βαθμό, πολύ μικρό, έγινε. Αλλά δεν απολύθηκε κανείς. Και όχι μόνο αυτό αλλά προσελήφθησαν και νέοι. Έπρεπε να αποδοθούν ευθύνες σε υπουργούς για τις ανεξέλεγκτες συμβάσεις που υπέγραφαν τόσα χρόνια, έπρεπε να κλεισούν οργανισμοί, άχρηστοι, έπρεπε να ανοίξουν τα επαγγέλματα, έπρεπε να αρθεί η μονιμότητα στο δημόσιο, έπρεπε έπρεπε έπρεπε. Και τι δεν έπρεπε. Και δεν έγινε τίποτα από αυτά. Και ο κόσμος το έβλεπε. Έβλεπε την εύκολη λύση. Τη σύνταξη. Και σου έλεγε μα τα έχω πληρώσει τα λεφτά. Και του απαντούσαν, σχεδόν, ας πρόσεχες... Δεν πάει έτσι άχρηστε, ανίκανε πολιτικέ. 

Και τώρα, ως συνήθως τα πληρώνουμε όλοι. Η Ευρώπη δεν επέβαλε συγκεκριμένα μέτρα. Άκουγε τις προτάσεις του κράτους και επέλεγε από αυτές ό,τι πίστευε ότι θα ήταν το συμφέρον. Δηλαδή αν οι απολύσεις των δημοσίων είχαν αποκλειστεί ως ενδεχόμενο από την κυβέρνηση, δε θα επέμεναν γι' αυτο. Θα επέλεγαν κάτι άλλο. Εμείς ευθυνόμαστε για τα μέτρα που πήραμε. Εμείς ευθυνόμαστε για το χάλι μας. Αντιμνημονιακοί είναι όλοι οι Έλληνες. Γιατί το συγκεκριμένο μνημόνιο δεν έιχε αποτέλεσμα. Απλώς δεν είναι όλοι οι Έλληνες αρπακόλες και φαταούλες. Οι περισσότεροι θέλουν νοικοκύρεμα. Θέλουν ανάπτυξη. Θέλουν να δουν τα πορτοφόλια τους να γεμίζουν από τη δουλειά τους και όχι από δανεικά. Γι ' αυτό επικροτούν κόμματα που προτάσσουν περικοπές και μέτρα. Άλλα μέτρα. Και γι' αυτό αποδοκιμάζουν πολιτικές της αερολογίας, αβάσιμες, αποδέκτες οργής και θολωμένης κρίσης.

Αλλά ποιος να εμπιστευθεί ποιον. Πολλοί αντιμνημονιακοί έχουν επιχειρήσεις. Ας σκεφτούν την Ελλάδα σαν την επιχείρησή τους. Ή μάλλον ας δεχτούν να γίνει στην Ελλάδα ότι έχουν κάνει ήδη οι ίδιοι στις επιχειρήσεις τους. Πώς θα φύγεις από το ευρώ καταχρεωμένη μου επιχείρηση; Πώς θα αποπληρώσεις τις κάρτες σου Έλληνα μαλάκα; Σε δραχμές;

Το θέμα είναι ποιος θα κάνει την αλλαγή. Ποιος έχει την ικανότητα και τη δυνατότητα να το κάνει. Ποιος θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Από τους δοκιμασμένους ξεκάθαρα δεν μπορεί κάποιος. Και αυτό καθιστά την επιλογή του κόσμου εξαιρετικά δύσκολη. Στη δημοκρατία, ακούμε δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όπως ακριβώς γεννήσαμε τη δημοκρατία, τώρα γεννήσαμε και το αδιέξοδό της.





13 σχόλια:

  1. Το μνημόνιο απέτυχε γιατι πέταξαν στα σκουπίδια τις θυσίες του ελληνικού λαού. Δεν έκαναν καμια σοβαρη και ουσιαστική προσπάθεια. Τωρα είναι αργα. θα δοκιμάσουμε και την άλλη λυση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το μνημόνιο ΔΕΝ απέτυχε.
    Απέτυχε η άνοδος του βιοτικού επιπέδου, ή ακόμα και η διατήρησή του.

    Το μνημόνιο ποτέ δεν ήθελε να πάρει τα λεφτά του πίσω. Τα λεφτά δημιουργούνται πανεύκολα.

    Αυτό που κατάφερε είναι να πάρει κοψοχρονιά έναντι μηδενικού αντιτίμου, βασικές και απαραίτητες δομές ενός κράτους, όπως παιδεία, υγεία, λιμάνια, μεταφορές και μεγάλο ποσοστό ακινήτων.

    Είναι τραγικό να μιλάμε για την αποτυχία του μνημονίου.

    Αυτό έγινε μετά από διαδικασίες ετών και η κυριότερη ήταν (και είναι) η καταστροφή της νοοτροπίας της βάσης ενός κράτους. Δλδ του καθένα από εμάς.

    Είτε με την υποσυνείδητη ένεση του απύθμενου και ανεξάντλητου δημοσίου είτε με την τσιφλικοποίηση επιχειρήσεων από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

    Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι για να πετύχουμε ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξουμε νοοτροπία, προς ποια κατεύθυνση δεν ξέρω, και κατ εμέ κάνει τραγικό (ΑΛΛΑ ΟΧΙ τυχαίο) λάθος όποιος λέει ότι ξέρει. Και αυτό γιατί σε ένα τόσο δυναμικό περιβάλλον δεν μπορείς να έχεις στατικές λύσεις. Πρέπει να μπορείς να προσαρμόζεις και την πορεία σου και τους επιμέρους στόχους σου οι οποίοι βασίζονται σε ΕΝΑ μακροπρόθεσμο σταθερό σχεδιασμό.

    Η αύξηση της φορολογίας και η μείωση των χρημάτων που μπαίνουν στην τσέπη μας κατ εμέ είναι το λιγότερο (και αυτό το λέει ένας άνεργος για 3 έτη ετών 28), το πραγματικό λάφυρο είναι η αποκαθήλωση των κοινωνικών δομών, μέσα στο δόγμα αφού δεν δουλεύουν, πούλημα. Αυτό όμως επετεύχθη από τον καθένα που κατείχε ένα τέτοιο λειτούργημα και δεν το έλαβε σοβαρά υπόψην.

    Αρνούμαι να καταλογίσω ευθύνες μόνο σε όσους σχεδίασαν και εκτέλεσαν όλο αυτό που ζούμε. Ρίχνω ευθύνες πρώτα σε εμένα που δεν το είδα να έρχεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταρχήν δεν υπήρχε κράτος σωστά οργανωμένο για να αντιμετωπίσει όλο αυτό το χάλι στο οποίο έχουν περιέλθει τα οικονομικά μας!
    Το τραγικό είναι ότι οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις τύχες μας ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ τι χρωστάμε, τί έχουμε, τι δεν έχουμε.....! Τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους-λένε!- δεν είναι καταγεγραμμένα πουθενά!!!!
    Κατά δεύτερον, τα βάρη έπεσαν ΟΛΑ σε μισθωτούς και συνταξιούχους.
    Και καλά στο δημόσιο τομέα, το καταλαβαίνω!
    Στο ιδιωτικό, γιατί;;;;; Τόσο πολλά έπαιρναν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι;;;
    Και στο κάτω-κάτω, όταν δεν υπάρχουν μισθοί, ΠΩΣ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ;;;
    Η αντιμετώπιση της κρίσης έγινε ένας φαύλος κύκλος που μας οδήγησε σε χειρότερα χάλια από ότι είμασταν! Και αυτή είναι η μόνη αλήθεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλά όλα αυτά που λέτε. Άλλο είναι το ερώτημα. Ο τόπος χρειάζεται νέα μέτρα ή αρκούν αυτά; ή να καταργήσουμε και αυτά; ή να καταργήσουμε αυτά και να πάρουμε άλλα πιο αποτελεσματικά; Αυτά είναι τα ερωτήματα τα οποία θα μας οδηγήσουν στο τι θέλουμε από την επόμενη κυβέρνηση ως εκ τούτου τι θα ψηφίσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Politics is the ability to foretell what is going to happen tomorrow, next week, next month and next year. And to have the ability afterwards to explain why it didn’t happen.

    WINSTON CHURCHILL.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ερώτημα κατά την γνώμη μου δεν θα έπρεπε να είναι εάν θέλουμε μέτρα ή όχι, διότι είναι σίγουρο ότι πρέπει να παρθούν μέτρα - αναπτυξιακά ή μη - αλλά εάν ανάμεσα στους πολιτικούς σχηματισμούς που υπάρχουν και μπορούμε να ψηφίσουμε, υπάρχει αυτός ο σχηματισμός ο ποίος θα είναι ικανός να λάβει μέτρα.
    Τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν αποδείξει ότι είναι ανίκανα να πάρουν αποφάσεις γιατί μέσα στους κόλπους τους, σαν νέος Δούρειο Ίππο, υπάρχουν δυνάμεις που συνεχίζουν να υποστηρίζουν το μαγαζάκι του ενός ή του άλλου. Τα δε μικρά κόμματα στην φιλοδοξία τους να γίνουν μεγάλα παίρνουν την σκυτάλη από τα μεγάλα στον αγώνα της παραμυθολογίας (ΑΟΖ, Πετρέλαια, μισθοί 1300, συντάξεις στα 50 κτλ.) και τα δε φιλελεύθερα κόμματα τα οποία θα μπορούσαν να κάνουν μια σοβαρή πρόταση, να είναι πολυδιασπασμένα, και με το προφίλ που βγάζουν προς τα έξω να είναι κομμάτων που υπερασπίζονται το μεγάλο κεφάλαιο και όχι τον απλό πολίτη. Με τα λύπης μου επίσης βλέπω ότι αντί να συνασπιστούν και έτσι να δημιουργηθεί μία κρίσιμη μάζα ανθρώπων που θα μπει στην Βουλή, θα συνεργαστεί με τα άλλα κόμματα και θα μπορέσει να περάσει σιγά σιγά απόψεις και ιδέες στον λαό, να προσχωρούν ο ένας μετά τον άλλο στην ΝΔ.
    Η ΝΔ δεν είναι ένας καθαρός ιδεολογικά χώρος, έχει μεγάλο εύρος ιδεολογικών τοποθετήσεων που κυμαίνονται από την άκρα δεξιά μέχρι ένα λαϊκίστικο Κέντρο. Κόμματα ή τάσεις που θα εισχωρήσουν εκεί είναι καταδικασμένα στην εξαφάνιση.
    Για την Χρυσή Αυγή αρνούμαι να αναφερθώ καν.
    Έχω την υποψία ότι όποιος είναι υπέρ των μέτρων και όχι των ημίμετρων θα δυσκολευθεί πολύ να βρει κάποιον να ψηφίσει. Τελικά φίλε Dimitri φοβάμαι ότι αυτή η κυβέρνηση που θέλουμε δεν υπάρχει. Ίσως τελικά πρέπει η Ελλάδα υπό το βάρος των κομμάτων της να πρέπει να πιάσει πολιτικό και οικονομικό πάτο για να μπορέσει να αναγεννηθεί . Το πρόβλημα μας δεν είναι τα μέτρα αλλά οι ανεύθυνοι πολιτικοί και ο απαίδευτος λαός μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. σύμφωνώ αγαπητέ sto-parapente.blogspot.gr. Δεν υπάρχει το κόμμα που θα πάρει τα μέτρα που χρειάζονται. Το ακόμη χειρότερο στην περίπτωσή μας είναι πως και αν υπήρχε ο λαός δεν είναι έτοιμος ούτε να τον εμπιστευθεί αλλά ούτε και να τ διακρίνει ανάμεσα στα υπόλοιπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Susan ακριβώς αυτό έχει καταντήσει η πολιτική. Φαντάζομαι ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Churchill θα ήταν κολλητοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν ξέρω το κατά πόσον εφαρμόστηκε το μνημόνιο για να μπορεί να κριθεί κιόλας. Ομολογώ πως δεν διάβασα τις 3Κ σελίδες του, αλλά από αυτά που έχω ακούσει, υπήρχαν προτάσεις για την καλύτερη οργάνωση του κράτους, με σκοπό να μην υπάρχει συνεχώς μείον στο ταμείο. Μήπως υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι ζούσαμε καλύτερα πριν, όπου το κράτος ξόδευε τα λεφτά του σε ρουσφέτια και σε λαμογιές; Προφανώς θα έπρεπε να αλλάξουν πράγματα και προφανώς κάποια από αυτά θα ήταν δυσάρεστα. Εμείς διαλέξαμε το να μην αλλάξει τίποτα και έχει ο Θεός. Κανένα πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον μετά από τις δεύτερες εκλογές, ας μην βγει κανείς, μα κανείς να γκρινιάξει. Φοβάμαι ότι οι ισχυροί καλύφθηκαν και πάλι ο απλός κόσμος θα την πληρώσει και μάλιστα πολύ ακριβότερα. Αλλά τουλάχιστον, να δεχθεί τις όποιες συνέπειες αδιαμαρτύρητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΜΑΡΙΝΑ ΑΚΤ
    Τα πράγματα στο δικό μου νου είναι υπεραπλουστευμένα ! Όπως και να έχουν τα πράγματα σε 5 χρόνια από σήμερα - κι εύχομαι να ζω και να έχω κάνει λάθος - δεν θα είμαστε σε θέση ως πολίτες να πληρώνουμε τους φόρους , που το κράτος θα έχει ανάγκη να πληρώσουμε για να βγει ο λογαριασμός , κρατικά έξοδα + τόκοι δανείων.
    Επομένως πού οδηγούμαστε ; Στην έξοδο από το ευρώ .
    Δυστυχώς , δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε το αύριο με γνώμονα τι θα θέλαμε να ισχύει τότε , αλλά με τι λέει η λογική ότι θα ισχύει. Όλοι μπορούμε να κρίνουμε. Έχουμε και τη μόρφωση , αλλά και την παιδεία να το κάνουμε .
    Αν κι εμείς κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας , σε τι άραγε διαφέρουμε από τους ανάξιους πολιτικούς της χώρας , που τώρα που το σκέφτομαι , μόνοι μας τους επιλέγουμε κι ο καθένας επιλέγει αυτό που του μοιάζει ή που του ταιριάζει ...
    Αρνούμαι να ξανακάνω το ίδιο λάθος . Αρνούμαι να ξαναμπώ σε διλήμματα . Αρνούμαι να ακολουθήσω την ίδια καταστροφική πορεία.
    Αν μη τι άλλο , το χρωστάω στις κόρες μου .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κατ’ αρχην πρεπει να γινει ενας διαχωρισμος μεταξυ κρατους και δημοσιου. Το δημοσιο ειμαστε ολοι οι πολιτες μαζι. Είναι ολες οι κοινωνικες δομες που ανηκουν στους ελληνες πολιτες. Το κρατος είναι η δομη που ερχεται να διαχειριστει το δημοσιο. Το προβλημα ξεκιναει από τοτε που οι κομματαρχες αρχισαν για ψηφοθηρικους λογους να καταστρεφουν υπερχρεωνοντας τα δημοσια ταμεια και τις δημοσιες επιχειρησεις και υπηρεσιες με προσληψεις κομματικων στρατων χωρις να υπαρχει λογος για κατι τετοιο. Εάν απαξιωνουμε το δημοσιο απαξιωνουμε την χωρα μας δηλαδη τους ιδιους τους εαυτους μας. Απαξιωνοντας το κρατος κανουμε μια αρχη για αλλαγη στις δομες και στις διαχειρισεις του δημοσιου. Το μνημονιο είναι ο,τι χειροτερο μπορει να συμβει σε μια χωρα και τα αποτελεσματα τα ζουμε ολοι λιγο πολύ στο πετσι μας αλλοι λιγοτερο και αλλοι περισσοτερο. Κανενας δεν επενδυει σε κατι που καταρρεει και γκρεμιζεται, αλλα σε κατι που χτιζεται από την αρχη. Το -374,000,000,000€ είναι πολύ χειροτερο από το 0. αυτό ΔΕΝ πρεπει να το ξεχναμε όπως και ότι το χρημα ΔΕΝ είναι ο σκοπος αλλα το μεσω για την επιτευξη του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κατ' αρχάς έχω διαβάσει το μεσοπρόθεσμο και το μνημόνιο 2 (103 σελίδες). Οι μισές θέλουν να διορθώσουν αυτό που όλοι οι έλληνες λένε ότι πάει στραβά στην Ελλάδα. Οι άλλες μισές καθοδηγουνται από την πολιτική λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης με εντελώς κοντόφθαλμο τρόπο για όσους ζούν στην ελλάδα. Αλλά καλύτερα να το πάρουμε από την αρχή.
    Πριν 2 χρόνια πίστευα και πιστεύω ακόμα, ότι 2 δρόμοι υπάρχουν. Ο ένας είναι η ενοποίηση της ευρώπης σε όλα. Την υγεία, την παιδεία, την φορολογία, τα κέρδη, τα χρέη, τα ελλείματα κλπ. Δηλαδή το επόμενο βήμα μετά την νομισματική ενοποίηση. Δεν ήθελε η Ευρώπη να το κάνει. Να μοιραστούν τα κέρδη τους με τα δικά μας χρέη; Να χάσουν οι πολαιτικοί τις θέσεις και τις εξουσίες τους; Να χάσουν τους "πελάτες-ψηφοφόρους" τους και τους "χορηγούς" τους;
    Ο άλλος δρόμος είναι η διάλυση της ευρωζώνης και να επιστρέψει ο καθένας στην δικιά του οικονομία. Με οργάνωση, με πρόγραμμα και συντονισμένα ώστε να μην δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα.
    Ο ΓΑΠ ήξερε οτι η συντιριτική ευρώπη δεν θέλει να πάει σε κανέναν από τους δύο δρόμους γιατί βολευόταν με την κατάσταση που επικρατούσε και τους πρότεινε ένα ευρωπαικό ΔΝΤ για να αντιμετωπίσει ενδεχόμενες κρίσεις μέσα στην ευρώπη. Τους πρότεινε ένα μονοπάτι πρός τον πρώτο δρόμο και αυτοί δημιουργήσαν στην αρχή ένα υβρίδιο ΔΝΤ και ευρώπης (μνημόνιο 1) και μόλις πρόσφατα φτιάξαν το ESFS. Ακόμα αρνούνται να χρησιμοποιήσουν την ΕΚΤ. Στη θεωρία το μονοπάτι αυτό θα οδηγούσε στον πρώτο δρόμο. Όμως, για να χρηματοδοτήσουν αυτό το μονοπάτι χρησιμοποιήσαν τις τράπεζες και βρεθήκαν όλες οι χώρες να μπαίνουν σε ύφεση και τις τράπεζές τους να είναι υπό κατάρρευση.Ενώ λοιπόν, η ιδέα ηταν καλή ο τρόπος εφαρμογής κατάφερε να κάνει αυτό το μονοπάτι να οδηγεί στον δεύτερο δρόμο. Και τώρα τι κάνουμε, πού πάμε;
    Σίγουρα εφαρμόζοντας την οικονομική πολιτική του μνημονίου πάμε σε κατάρρευση αλλά σίγουρα εφαρμόζοντας πολλές από τις διαρθρωτικές αλλαγές του μνημονίου χτίζουμε κάτι καλύτερο αν και θα έπρεπε να το είχαμε κάνει από μόνοι μας τόσα χρόνια αλλά ας όψεται το κομματικό κράτος.
    Μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη και να την στρέψουμε προς τον πρώτο δρόμο; Ισως, αλλά και πάλι, ακόμα και αν θέλει ο Ευρωπαικός λαός πρέπει πρώτα να πείσουμε τις Ευρωπαικές ηγεσίες όχι απλά να το δεχτούν αλλά να το εφαρμόσουν και με ένα σωστό και δίκαιο τρόπο για όλα τα κράτη της Ευρωπης. Αυτό είναι το πιο δύσκολο. Άλλες ηγεσιές, μη διεφθαρμένες με αλτρουισμό και αλλυλεγγύη θα μπορούσαν να κάνουν την Ευρώπη καλύτερη από τις ΗΠΑ. Υπαρχουν αυτές οι ηγεσίες; Δεν ξέρω, ίσως χρειαστεί να τις εφευρουμε. Δεν ξέρω για το Τσίπρα αν είναι κάτι τέτοιο, πάντος οι υπόλοιποι έλληνες ηγέτες σίγουρα δεν είναι όπως και οι περισσότεροι ευρωπαιοι.
    Σίγουρα η κουβέντα αυτή σηκώνει μπουκάλι και όχι καφέ γιατί οι παράμετροι τα επιχειρήματα και τα αντεπιχειρήματα είναι πάρα πολλά. Μετά από αυτά τα λίγα και τα πρόχειρα θα γυρίσω στην ανθρώπινη φύση. Η ανθρώπινη αντανακλαστική αντίδραση βλέποντας να πηγαίνουμε στον γκρεμό, είναι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε δρόμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή