Κυβέρνηση Δυτικο-Ευρωπαικής Σωτηρίας: Η χειρότερη δυνατή λύση

Στη συγκεκριμένη φάση που είμαστε, η χειρότερη δυνατή απόφαση λήφθηκε σήμερα στην Προεδρία. Και εξηγούμαι. Δεν αποφασίστηκε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας όπως είχε αναγγελθεί. Αποφασίστηκε να ΟΡΙΣΤΕΙ μια κυβέρνηση η οποία θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των δανειστών, απαλλάσοντας τα δυο μεγάλα κόμματα από το πολιτικό κόστος. Και ναι μεν ο Σαμαράς βγαίνει λάδι από την υπόθεση, διότι δε θα αναγκαστεί ο ίδιος ως πρωθυπουργός να περάσει τα χειρότερα μέτρα που ακόμα και το ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να περάσει (άμεσες απολύσεις, βίαιες αποκρατικοποιήσεις, νέες περικοπές), αλλά και ο Παπανδρέου σας υπόσχομαι πως θα ξεχαστεί λόγω αυτών που έπονται.

Η νέα κυβέρνηση με το νέο επικεφαλής θα λάβει εντολή να περάσει όσα μετρα χρειαστούν μέσα σε ελάχιστο χρόνο, όχι μόνο για να πάρουμε τη δόση του δανείου ή να συναφθεί η νέα δανεική σύμβαση, αλλά και για να απαλλάξει μελλοντικές κυβερνήσεις απ' το να τα πάρουν αυτές. Οπότε μην παραξενευτεί κανείς αν ληφθούν μέτρα μη αμέσως αναγκαία προς διευκόλυνση. Το ζήτημα όμως είναι πως ο λαός θα διαμαρτύρεται χωρίς αποδέκτη. Εκεί ποντάρουν οι εμπνευστές  μιας τέτοιας κυβέρνησης. Ο λαός θα υφίσταται τα νέα μέτρα και δε θα μπορεί να κάνει τίποτα αφού οι εκλογές θα είναι ορατές εκ προημίου. Τι να ζητήσει; Να πέσει η κυβέρνηση; Θα πέσει έτσι κι αλλιώς και μάλιστα ηθελημένα. Μόλις ολοκληρώσει το έργο της.

Βεβαίως και θα υπάρχουν αναταράξεις. Όμως και γι' αυτό έχουν λάβει τα μέτρα τους. Άλλαξαν κακείν κακώς οι αρχηγοί στις ένοπλες δυνάμεις ώστε να αποφευχθεί κάποιο παραστράτημα. Τώρα δένουν όλα. Προηγουμένως υπήρχε κενό. Δε νοείται να αλλάζεις τους αρχηγούς έτσι, με το πρόσχημα ενδεχόμενων εκλογών και για να κάνεις χάρες που δεν πρόλαβες.  Εδώ δένει το γλυκό. Ήθελαν να έχουν κλειστό αυτό το μέτωπο γιατί αυτά που θα επακολουθήσουν δε θα έχουν προηγούμενο. Άρα ο Μπεγλίτης είναι γνώστης. Ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος είναι γνώστες καθώς και ο Σαμαράς. Έτσι γιατί και αυτό θα έχει τη σημασία του αργότερα. Όπως είναι γνώστες και οι νέοι αρχηγοί των σωμάτων. Υποσημείωση.

Όμως είμαστε σίγουροι πως ο μόνος εχθρός βρίσκεται εντός; Όχι βέβαια. Αν μέσα στη μέγιστη αναταραχή δημιουργηθεί ένα ισχυρό επεισόδιο με την Τουρκία, η οποία μεγαλύτερη ευκαιρία από αυτή δε θα έχει και το ξέρει, ως ποιο σημείο θα μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση η νέα κυβέρνηση; Τι θα γινουν τότε, εκλογές; Ως πού θα έχει τη νομιμοποίηση να νομιμοποιεί; Τι θα απογίνουμε ακυβέρνητοι πολιτικά και στρατιωτικά έχοντας ρίξει όλο μας το βάρος στα οικονομικά; Πώς ο λαός εξουθενωμένος και εξαθλιωμένος θα υψώσει το ανάστημά του στον οποιονδήποτε κατακτητή. Μήπως εκεί πάει όλο αυτό;

Σας ζητώ για πρώτη φορά αν βρήκατε αυτό το άρθρο ενδιαφέρον, σημαντικό ή άξιο ανάγνωσης να το διαδώσετε με κάθε μέσο. Μπορεί να είναι αργά να προλάβουμε οτιδήποτε, μπορεί και όχι.