Miss Izzy - Locked Doors

Και κάπως έτσι τελείωσαν όλα. Μέσα της καταλάγιασαν οι άνεμοι. Ένα αεράκι συνειδητά επιλεγμένο παρέμεινε. Να θυμίζει, να μην την αφήσει ποτέ να ξεχάσει. Και εκείνη ήθελε. Το είχε πεί τόσες φορές το πόσο θέλει…

Η επιλογή ήταν σιωπηλή μα μέσα βαθιά τόσο σίγουρη. Τόσο κατοχυρωμένη… Δυστυχώς.

Γύρω της γινόντουσαν τόσα πολλά. Τα έβλεπε, τα ένιωθε να επηρεάζουν όλη της τη ζωή. Επίμονη, πεισματάρα, πιο απόλυτη και από το απόλυτο, ζούσε μέσα στο χρόνο χωρίς όμως να ζει την στιγμή. Τον έντονο χρόνο, το γρήγορο. Αυτόν που δεν μπόρεσε ποτέ να καταπιεί.

«Ας μου κλείνανε την πόρτα. Ας την έκλειναν! Πώς να κλείσεις την πόρτα όταν η μόνη σου σκέψη το πρωί που ανοίγουν τα μάτια σου από το φως, είναι το πως θα γίνει να την περάσεις, να μπείς και πάλι μέσα;»

Άλλοτε την άφηνε μισόκλειστη… άλλοτε ξεκλείδωτη. Ποτέ αμπαρωμένη. Τα κλειδιά έκανε τάχα πως τα έχανε.

Με δύο κλειδιά στα χέρια της, λυπάται για αυτό που πρόκειται να κάνει…

Αχ να ήτανε ένα… θα το επέστρεφε και θα ξεμπέρδευε.

Θυμάται τη χρονιά να αλλάζει. Ήξερε τι θα επακολουθήσει. Ήξερε τόσο καλά τι πάει να κάνει.

Και έπειτα περάσανε οι μήνες. Έπεσαν στάλες στο πρόσωπο της, άνεμοι μπέρδεψαν τα μαλλιά της, η ζέστη ύπουλα την έκανε να καταλάβει το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός.

Θυμάται να ανοίγει τα χέρια της στον κήπο, να ρουφάει τις μυρωδιές από τα νυχτολούλουδα. Θυμάται το κρύο. Το τρέμουλο πάνω στο λευκό δερμάτινο καναπέ. Θυμάται τις διαδρομές… το σώμα της να μικραίνει. Τα μάτια της να κρατάνε λίγο παραπάνω για συντροφιά τις ρυτίδες. Τις γραμμούλες κάτω από τις βλεφαρίδες της… Θυμάται πολύ καλά πότε τονίστηκαν και γιατί.

Νέα στέγη. Νέα ζωή.

Και έτσι απλά… είπε καληνύχτα, προχώρησε και δεν κοίταξε ποτέ πίσω της.

Πέρασαν τα χρόνια. Άλλαξε. Έβγαλε το κλειδί που είχε κρατήσει με τόση ασφάλεια και επιχείρησε να ανοίξει. Κι όμως… δεν ταίριαζε. Άχρηστο αντικείμενο στα χέρια της.

Και έτσι απλά… άγγιξε την πόρτα, στάθηκε για λίγο… Άφησε το ένα κλειδί κάτω χαμηλά και το άλλο το έχωσε βαθιά στην τσέπη της. Για να θυμάται.

Παλιά στέγη. Παλιά ζωή.

Πεύκο. Γάτες. Τηλέφωνα. Μεσάνυχτα. Σαλάτα μαρούλι. Χειρόφρενο. Λεμόνι. Καναπές. Πληγή. Ελιά. Προσκοπάκι. Λόγια. Μάτια. Δάκρυα. Ζεϊμπέκικο. Μέθη. Τραγούδια. Βιβλίο. Αναπτήρας. Μπλούζα. Κρασί. Γενέθλια. Πρόταση. Ζήλεια. Φυγή. Έλλειψη. Μνήμη. Επιλογή.

Λέξεις άσχετες μεταξύ τους. Είναι μόνο λέξεις… Είναι μόνο λόγια. Το ξέρει ότι είναι μόνο λόγια… Είναι όμως η ζωή της.