Mimi - Before Sunrise

“Think of it like this: jump ahead, ten, twenty years, okay, and you're married. Only your marriage doesn't have that same energy that it used to have, you know. You start to blame your husband. You start to think about all those guys you've met in your life and what might have happened if you'd picked up with one of them, right? Well, I'm one of those guys. That's me you know, so think of this as time travel, from then, to now, to find out what you're missing out on. See, what this really could be is a gigantic favour to both you and your future husband to find out that you're not missing out on anything. I'm just as big a loser as he is, totally unmotivated, totally boring, and, uh, you made the right choice, and you're really happy.”

Επειδή δεν είμαι σίγουρη αν έχεις φτιάξει την σωστή εικόνα στο μυαλό σου, πήγαινε πίσω στο 1995, σε ένα τρένο που κατευθύνεται αρχικά προς Βιέννη. Αγόρι γνωρίζει κορίτσι, φλερτάρουν και μάλλον τολμούν. Ή αλλιώς Ethan Hawke και Julie Delpy σε έναν εξαιρετικό “ύμνο“ στον έρωτα, εν ονόματι “Before Sunrise”. Αν έχουμε βρεθεί αρκετές φορές και έχω νιώσει οικεία μαζί σου, σε έχω ζαλίσει με αυτό το έργο, χωρίς να παραλείπω βέβαια και τη συνέχειά του, το “Before Sunset”. Αν και η δεύτερη κατά σειρά ταινία είναι γυρισμένη στο λατρεμένο μου Παρίσι, ξέρεις γιατί αγαπώ και την πρώτη, το νόημα της οποίας επέτρεψε μου να το εντοπίσω στις παραπάνω σειρές.

Ευκαιρίες λοιπόν.

Αναλογίσου πόσες φορές βρέθηκες να αναρωτιέσαι αν θα κατέβεις ή όχι από το “τρένο” σου. Αν θα παρακάμψεις την προγεγραμμένη σου πορεία γιατί ένας άνθρωπος μπήκε στη ζωή σου ξαφνικά ζητώντας σου απλά την ευκαιρία να τον γνωρίσεις. Ή μάλλον να γνωρίσεις εσένα καλύτερα μέσα από αυτόν. Αναλογίσου πόσες από αυτές τις φορές αρνήθηκες. Ξέρω. Τις περισσότερες.

Παραμέρισε τις σκέψεις και το παράπονο για τις ευκαιρίες που ζήτησες και δεν σου δόθηκαν. Δεν είναι αυτή η ουσία. Δεν μπορείς να επέμβεις. Δεν θέλεις να επέμβεις.

Εσύ όμως; Τις έδωσες; Όχι; Αρνήθηκες; Γιατί; Φοβάσαι; Τι; Εσένα μάλλον. Θα κατέβεις; ‘Λάθος’ στάση; Στην επόμενη; Πάλι όχι; Κι αν; Κι αν είναι η ‘σωστή’; Το ξέρεις; Όχι. Τώρα; Και που να πας; Πάλι φοβάσαι; Ποιος είναι αυτός; Κάτι διαφορετικό από αυτό που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου; Σίγουρα; Το ξέρεις; Και που να πας; Εμπιστεύεσαι; Αμφιβάλλεις; Για αυτόν ή για σένα; Φοβάσαι; ΤΟΛΜΑΣ;

Μην ψάξεις τις απαντήσεις στη δεύτερη ταινία. Δεν θα τις πάρεις. Κάνε την χάρη στον εαυτό σου και αναλογίσου.

Τις ευκαιρίες.

Υ.Γ. Τα credits στη φίλη μου την Ε. που μου υπέδειξε την ταινία πριν από μία δεκαετία περίπου, σίγουρη ότι θα την αγαπήσω. Και ξέρω ότι για να με διαβάζεις τώρα, θα την αγαπήσεις κι εσύ.