Miss Izzy - Her heart was a secret garden and the walls were very high...

.

Δεν αγαπώ τα μπαλκόνια ούτε τα λουλούδια. Τις βεράντες και τα γλαστράκια. Τα άνθη στα μαλλιά και τις μεγάλες αυλές. Τα μπουκέτα στις επετείους και τα αίθρια. Τα μπουμπούκια που πρόκειται ν’ανθίσουν και τις ταράτσες. Κι όμως…

Αγαπώ τα αρώματα και τον ήλιο που μπαίνει από τα παράθυρα. Τα έλαια που μοσχοβολάνε πίσω από μια κλειστή πόρτα και το φως που αντανακλά στο βλέμμα κάποιου. Τη μάντρα με τα νυχτολούλουδα των παιδικών μου χρόνων και τις αχτίνες του ήλιου πάνω στο νερό. Τα «φίλτρα» των φωτογραφιών που ζωντανεύουν τα πρόσωπα και τις τουλίπες που μου θυμίζουν μια φίλη. Τη λευκή ορχιδέα που μου χάρισε ο πατέρας μου όντας ο μοναδικός άντρας της νηπιακής ζωής μου και την αξέχαστη «Roma» της Sue-Sue μου. Την κολόνια που «κολλάει» στα χείλη από ένα φιλί και τα φύλλα του φθινοπώρου.

Δεν αγαπώ τα πέταλα, αγαπώ τ’αγκάθια. Δεν αγαπώ τη μαργαρίτα αλλά το παιχνίδι αυτής. Δεν αγαπώ το χορτάρι αλλά το χρώμα του πάνω στα ρούχα μου.  Δεν αγαπώ την εικόνα. Αγαπώ το μυαλό μου μέσα σ’αυτήν .

N.A.