Επόμενος στόχος: Να πειστεί ο Έλληνας.

Είναι ορισμένες φορές που η πραγματικότητα σε εκνευρίζει αλλά η ονειροβασία και η ακατάσχετη παραφιλολογία σε εξοργίζει.

Χθες λοιπόν είχαμε το πολύ σημαντικό, μερικώς αποτυχημένο για την Ελλάδα, Eurogroup. Λέω μερικώς αποτυχημένο και όχι πλήρως όσον αφορά την Ελλάδα γιατί εκφράστηκαν θετικές γνώμες για την προσπάθειά μας χωρίς να κολλάει το θέμα σε δικό μας φταίξιμο. Τουλάχιστον για χθες.

Το ζήτημα στο χθεσινό Eurogroup και γενικότερα τον τελευταίο καιρό στις συζητήσεις μεταξύ των δανειστών είναι το ποιος θα πληρώσει τη νύφη. Το καλό για εμάς είναι ότι κατάλαβαν πως για να δούμε αποτέλεσμα πρέπει να πληρώσει και κάποιος άλλος εκτός από την Ελλάδα. Δε θέλει και πολλή σκέψη να καταλάβει κανείς πως το ΔΝΤ θέλει να πληρώσει η Γερμανία και η ΕΕ καθώς το ζήτημα είναι ενδοευρωπαικό και από την άλλη η ΕΕ να μην πληρώσει κανείς, αλλά να γίνουν τέτοιες ρυθμίσεις ώστε να ελαφρύνουν τη θέση μας και βλέπουμε. Αυτό το "και βλέπουμε" είναι που δε δέχεται το ΔΝΤ. Δε δέχεται άλλα πειράματα με το χρέος της Ελλάδας γιατί βλέπει ότι χάθηκαν δυο χρόνια με πειραματισμούς και δεν έγινε τίποτα. Θέλει λύση βιώσιμη εδώ και τώρα. Από κούρεμα χρέους (και αυτού προς την ΕΚΤ), μηδενικά επιτόκια, χάρισμα τόκων, επιμήκυνση, ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σου ώστε να τελειώνουμε. Τώρα. Και να μην ξαναασχοληθούμε για καιρό. Αυτό βέβαια θα ζημιώσει τη Γερμανία που δε θέλει να χαρίσει ούτε ευρώ. Ίσως να φταίνε οι επερχόμενες εκλογές, ίσως η τσιγκουνιά τους, η ιδιοσυγκρασία τους, πάντως δε χαρίζει. Βραχυπρόθεσμα καλά κάνει. Μακροπρόθεσμα; Είναι έτοιμη για την κατάρρευση της Ελλάδας; Όπως φαίνεται όχι. Αν ήταν δε θα ασχολούνταν τόσο εντατικά. Τα προβλήματα της Ισπανίας και της Ιταλίας δε συγκρίνονται στο ελάχιστο με τα δικά μας ψωροπροβληματάκια.

Οπότε εμείς τι κάνουμε;

Το βέβαιο είναι ότι χρειαζόμαστε τα λεφτά. Όχι άμεσα όπως φαίνεται καθώς βολεύτηκε τοκογλυφικά το ομόλογο της προηγούμενης Παρασκευής, οπότε ζούμε από τα τρέχοντα μέχρι κάποιο σημείο. Όμως αυτή η καθυστέρηση συμβάλλει στην ύφεση. Και δεν είμαστε σε θέση  να αντέξουμε περαιτέρω ύφεση. Το να σημειώσουμε ανάπτυξη απέχει, αλλά το να μειωθεί η ύφεση είναι πρωταρχικό. Τα λεφτά που θα πάρουμε θα βοηθήσουν σε αυτό. Γι' αυτό τα θέλουμε. Όχι για πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις άμεσα. Η λήψη των νέων μέτρων σε συνδυασμό με την κοκορομαχία ΔΝΤ - ΕΕ μας δίνει μια διαπραγματευτική ισχύ. 

Τα βήματα της ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να είναι τα εξής:

_Πρέπει να συνταχθεί ανοικτά με την άποψη που ζητάει ολοκληρωτική λύση τώρα. Η Γερμανία είναι μόνη της. Οικονομικά φτάνει και περισσεύει. Πολιτικά όμως δεν αρκεί.

_Πρέπει να ξεκαθαρίσει το πολιτικό σκηνικό όσον αφορά τις συμμαχίες με ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ και ως ποιο σημείο είναι διατεθειμένος ο κάθε εταίρος να στηρίξει το έργο της κυβέρνησης.

_Πρέπει να εξοφλήσει τους ιδιώτες ή αν αυτό είναι μερικώς αδύνατο, να συμψηφίσει το χρέος του κράτους με τις εισφορές του εκάστοτε ιδιώτη. Άμεσα.

_Πρέπει να θεσπίσει στις τράπεζες κατώτερο όριο δανεισμού της αγοράς. Δηλαδή μέρος των χρημάτων της ανακεφαλαιοποίησης να επιστρέψει στην αγορά υποχρεωτικά.

_Πρέπει να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις απαρέγκλιτα.

Αυτά θα πρέπει να γίνουν  τις επόμενες εβδομάδες ώστε να φανεί μια πυγμή και μια αποφασιστικότητα. Όχι όμως αυτή τη φορά για να δείξουμε ότι μπορούμε να πάρουμε μέτρα. Αλλά για να δει ο κόσμος φως. Δε μας απασχολεί πλέον αν ο Γερμανός ή ο Αυστριακός πειστεί να μας δώσει λεφτά. Τώρα είναι πρόβλημά τους. Τώρα πρέπει να πειστεί ο Έλληνας. Και ο Έλληνας δεν πείθεται με νούμερα και προβλέψεις. Ο Έλληνας δεν πιάνει χαρτί και μολύβι και δεν έπιανε ποτέ. Δεν τα εμπιστεύεται και καλά κάνει. Θέλει χειροπιαστά αποτελέσματα.  Μείωση ανεργίας. Φοροελαφρύνσεις όπου δυνατόν. Πάταξη φοροδιαφυγής. Λεφτά στην τσέπη. Ο Έλληνας είναι ο στόχος και έτσι θα κερδηθεί η μάχη. Εναλλακτικές δεν υπάρχουν.