Έλληνα μη ζητάς εκλογές, δεν είναι για το καλό σου

Εκλογές. Ναι θα έχουμε σε ένα δυο μήνες. Το ερώτημα είναι το εξής. Ο μέσος σκεπτόμενος, και το τονίζω, μορφωμένος Έλληνας αυτή τη στιγμή θέλει εκλογές; Δε λέω για αυτόν που έχει τα μύρια συμφέροντα σε ομόλογα, καταθέσεις κτλ. Αυτός βέβαια δε θέλει. Ούτε για τον καταπιεσμένο, αμόρφωτο, μικροαστό, αριστερίσκο της αντίδρασης γιατί αυτός θέλει πάντα. Ρωτάω για τον Έλληνα που προσδοκά μια πραγματική αλλαγή για τη χώρα του. Αυτός ο Έλληνας πρέπει να θέλει εκλογές τώρα; Και τι περιμένει από αυτές;

Το προφανές στην ιστορία μας είναι πως εφόσον η κυβέρνηση δεν είναι εκλεγμένη από το λαό, και συνεπώς δεν έχει την ετυμηγορία του ώστε να λαμβάνει μέτρα και δεσμέυσεις δεκαετιών, θα έπρεπε φυσιολογικά αυτός ο Έλληνας να θέλει εκλογές το συντομότερο, ώστε να αποκατασταθεί η τάξη, να τιμωρηθούν οι ηθικοί αυτουργοί της κατάστασης και να αλλάξει η κυβέρνηση προβλέποντας στη βελτίωση, την πρόοδο και την ανάπτυξη. Το ερώτημα που προκύπτει όμως, και εδώ είναι η μικρή μου ομολογουμένως ένσταση για το χρονικό σημείο των εκλογών, είναι το εξής: Είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία να κάνει την αλλαγή, ή μετά τις εκλογές το σχήμα που θα προκύψει θα είναι ισχυρότερο από το σημερινό και θα κινείται στην ίδια κατευθυνση; Μήπως αυτός ο Έλληνας, ο σκεπτόμενος προδοθεί από τους πολλούς υπόλοιπους και πέσει στην παγίδα που στήνεται αυτή τη στιγμή;

Θα κάνω τη σκέψη μου ξεκάθαρη. Η ελληνική κοινωνία κατηγοριοποιείται με βάση τις βαθιές πολιτικές πεποιθήσεις. Χωρίζεται σε κοινωνικές τάξεις όχι με οικονομικά κριτήρια αλλά κυρίως με ιδεολογικά. Αυτό από τη μια είναι καλό καθώς διακρίνεις απόψεις σταθερές και εμπεριστατομένες κατά καιρούς, αλλά από την άλλη είναι τόσο ισχυροί οι δεσμοί που έχουν καλλιεργηθεί με τα χρόνια, που οποιαδήποτε αλλαγή είναι ακόμα πολύ δύσκολη. Οπότε τι θα ψηφίσει ο Έλληνας σε δυο μήνες; Και τι θα γίνει αν από τις εκλογές προκύψει ένας ισχυρότερος πολιτικός σχηματισμός των ήδη διεφθαρμένων σιχαμάτων της πολιτικής σκηνής για άλλα τέσσερα χρόνια; Τι θα γίνει αν πλέον με τη νομιμοποίηση που θα τους δώσει ο λαός αναλάβουν εκ νέου τις τύχες του; Ξέρουμε τι θα γίνει.

Ποιος είναι όμως ο αντίλογος σε αυτό, δηλαδή στο να μη γίνουν τώρα εκλογές; Δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση. Η αγανάκτηση είναι τόσο μεγάλη και το μίσος αυτού του σκεπτόμενου Έλληνα  τόσο ισχυρό που με τις εκλογές θα μπορέσει να το εκφράσει. Μήπως όμως μακροπρόθεσμα αυτό θα είναι καταστροφικό; Μήπως θα πρέπει να προσδοκάμε στην ολοκληρωτική καταστροφή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος η οποία δεν έχει έρθε ακόμα αλλά ίσως έρθει σε ένα-δυο χρόνια; Μήπως και οι πολιτικοί το γνωρίζουν γι' αυτό και θα κάνουν τώρα εκλογές, πριν την ολοκληρωτική καταστροφή; Μήπως για ακόμα μια φορά μας εμπαίζουν; Τόσο καλά μας έχουν μάθει...

Δεν μπορώ να φανταστώ την περίπτωση να μη γίνουν εκλογές το συντομότερο. Δεν μπορώ όμως να κατανοήσω και το πώς θα προκύψει πάλι από τις εκλογές ο ίδιος σχηματισμός. Και δεν ξέρω τι πρέπει να θέλω περισσότερο. Το μεγάλο μειονέκτημα που έχει ο λαός απέναντι στο πολιτικό καθεστώς είναι πως δεν μπορεί να εφαρμόσει μια ενιαία στρατηγική να τον βγάλει από το αδιέξοδο. Kι αν φτάσουμε στο σημείο ο λαός να χρειάζεται ηγέτη να του καθορίσει μια στρατηγική ώστε να ανατρέψει το υπάρχον πολιτικό καθεστώς τότε δε θα έχουμε πλέον δημοκρατία. Θα έχουμε πόλεμο.


Δε σε εμπιστεύομαι, Έλληνα, με έχεις απογοητεύσει πολλές φορές.