Χρεοκοπία: Ναι, επί της αρχής

Νιώθω ότι πρέπει να εξηγήσω και να εξηγηθώ γιατί η χρεοκοπία στην παρούσα φάση ήταν προτιμότερη από τη λύση του ευρωπαικού μνημονίου, και κατ' επέκταση να διαφοροποιηθώ από εκείνους που την επιλέγουν αντιδρώντας απλώς σε μέτρα επειδή διατυπώνονται από "ξένες δυνάμεις"...

Η χρεοκοπία ως λύση είναι και πρέπει να είναι σαφώς η ύστατη. Είναι η παραδοχή μιας ήττας σε οποιοδήποτε τομέα. Είτε είναι επιχείρηση, είτε είναι χώρα. Δεν είναι μια διέξοδος που επικαλείσαι όταν βρίσκεις τα σκούρα. Έχει σοβαρότατες συνέπειες. Τόσο μεγάλες που τουλάχιστον σε επίπεδο χωρών εξαθλιώνουν πληθυσμούς, ο λαός πεινάει. Δεν είναι παίξε-γέλασε. Γιατί λοιπόν θα επέλεγα τη χρεοκοπία στη δική μας περίπτωση, στην περίπτωση της Ελλάδας.

Η άποψή μου λοιπόν δεν πηγάζει από αντίδραση προς τους δανειστές, από αντίδραση προς το όντως άκρως διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα ούτε από αντιευρωπαικά φρονήματα τα οποία έτσι κι αλλιώς δεν έχω. Πηγάζει μόνο από την εκ προιμίου παραδοχή πως η χρεοκοπία είναι αναποφευκτη. Είτε τώρα είτε σε έξι μήνες ή ένα χρόνο. Θα παραθέσω μια παραβολή ώστε να εξηγήσω τη θέση μου.

Έχουμε μια μεγάλη επιχείρηση η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα και για το λόγο αυτό δανείζεται ώστε να αντεπεξέλθει σε μερικά από αυτά, αλλά και με σκοπό να αναπτυχθεί. Η κατάσταση δεν αλλάζει παρόλα αυτά, για διαφορους λόγους που δε μας αφορούν, με συνέπεια να δανείζεται και να δανείζεται ξανά. Στην επιχείρηση υπάρχει διαφθορά, υπάρχουν μεγάλα μισθολογικά κόστοι, χίλια δυο. Ο επιχειρηματίας φθάνει σε ένα σημείο όπου δεν μπορεί να δανειστεί άλλο, αλλά ταυτόχρονα δε βλέπει καμια πρόοδο στην επιχείρησή του. Επιλέγει λοιπόν να πουλήσει ένα προσωπικό του ακίνητο, να ρίξει τα λεφτά στην εταιρία σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την κατάσταση. Το εγχείρημα αποτυγχάνει και το ξαναδοκιμάζει με ένα άλλο ακίνητο πιο ακριβό. Αποτυγχάνει ξανά. Να μην τα πολυλογώ πουλά όλη του την περιουσία να σώσει την εταιρεία του αλλά κανένα αποτέλεσμα. Έτσι μετά από δυο τρια χρόνια επιλέγει την χρεοκοπία. Αν αυτός ο επιχειρηματίας είχε διαγνώσει ΕΓΚΑΙΡΩΣ ότι η επιχειρησή του δε σωζόταν θα είχε χρεοκοπήσει κρατόντας τα ωραία του ακίνητα. Έστω. Όμως με την παράταση της κατάστασης το μόνο που κατάφερε ήταν να επιβαρύνει τη θέση του.

Το ίδιο συμβαίνει και με την περίπτωση της Ελλάδας. Έχω πειστεί ότι η κατάσταση είναι μη αναστρεψιμη. Γι' αυτό επιζητώ τη χρεοκοπία το γρηγορότερο δυνατό. Τα χρήματα τα οποία συνεισφέρει ο λαός την παρούσα στιγμή πέφτουν στη μαύρη τρύπα της ύφεσης και πάνε στράφι. Η χρεοκοπία θα έρθει, όμως άλλο να έρθει με γεμάτες τσέπες, όπως είχαμε το 2009 ή ακόμα και το 2010 και άλλο να έρθει το 2013. Η χρεοκοπία σε έναν ήδη εξαθλιωμένο λαό θα τον αποτελειώσει. Δε θα αναφερθώ σε σενάρια συνωμοσίας περί εκούσιας εξαθλίωσης κτλ. Θα δουλέψουμε το σενάριο των ακούσιων χειρισμών, αυτών για το καλό της χώρας. Αν το πολύ σοβαρό μας πρόβλημα είχε διαγνωστεί εγκαίρως, ναι, ο κόσμος θα πλήρωνε έκτακτους φόρους, ναι, προφανώς θα γίνονταν απολύσεις και καταργήσεις οργανισμών και προφανώς θα λαμβάνονταν όλα τα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ μέτρα για την εξυγίανση της χώρας. Με γεμάτες τσέπες. Θα τα βγάζαμε πέρα. Θα βλέπαμε φως. Θα ήμαστε αισιόδοξοι, σε κάποιο βαθμό. Όμως αυτό που θα γίνει δε θα έχει προηγούμενο. Γι' αυτό θέλω χρεοκοπία. Όχι για να πάμε κόντρα στους δανειστές, όχι γιατί είναι η ευκολή λύση, όχι γιατί θα διαλυθούν συντεχνίες στα κλειστά επαγγέλματα όχι γιατί θα απολυθεί κόσμος ή θα κλείσουν άχρηστοι οργανισμοί. Αλλά γιατί είναι προδιαγεγραμμένη. Είμαι πεπεισμένος και την ήθελα το συντομότερο.