Miss Izzy - Sunday... bloody Sunday !!!

Οι κοντινοί μου άνθρωποι με έχουν ακούσει να το λέω πολύ συχνά… μισώ τις Κυριακές. Από μικρό κοριτσάκι θυμάμαι ότι ανοίγοντας τα μάτια μου το Κυριακάτικο ξημέρωμα, με κατέκλυζε ένα κύμα μελαγχολίας. Έπρεπε τη Δευτέρα να πάω σχολείο !

Έπειτα ξεκίνησαν οι βραδινές έξοδοι επί εποχής γυμνασίου και η έβδομη ημέρα της εβδομάδας ήταν γεμάτη δράμα λόγω αποτυχημένων καρδιοχτυπιών που δεν έβρισκαν ανταπόκριση το ένδοξο βράδυ του Σαββάτου. Τι κλάμα, τι κακό κάθε Κυριακή πρωί ! Αμέτρητες ώρες στο τηλέφωνο αναλύοντας με τις κολλητές μου, την απάνθρωπη συμπεριφορά του γόη του σχολείου. (που μεταξύ μας δεν έκανε και τίποτα κακό ο κακομοίρης. Η εφηβεία έφταιγε.)

Στο λύκειο πια, οι Κυριακές ήταν οι τελευταίες ώρες της ελευθερίας μου, η εβδομάδα που θα ακολουθούσε ήταν φορτωμένη από φροντιστήρια, οπότε βαρούσα πάλι κάτι κρίσεις καταθλιψάρας νααααά (με το συμπάθιο).

Καλά δε το συζητώ, όταν άρχισα να δουλεύω. Όλο το άγχος μαζευόταν με την πρώτη ηλιαχτίδα του πρωινού της Κυριακής και έκανε party στο κεφάλι μου. Τι έχω να παραδώσω, ποιο project έχει μείνει πίσω, πότε είναι το επόμενο deadline…Μετρούσα τις ώρες αντίστροφα.

Να μην ξεχάσω τον αιώνιο μου φόβο ότι η Δευτέρα είναι η μέρα που ξεκινάω δίαιτα οπότε κάθε Κυριακή ζώ πολύωρους αποχαιρετισμούς (σχεδόν δακρύβρεχτους) με τα αγαπημένα μου εδέσματα. ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟΣ λόγος που απεχθάνομαι αυτήν την αναθεματισμένη ημέρα.

Δε μου αρέσουν οι Κυριακάτικες εκδρομές (όπως δε μου αρέσει και η λέξη «εκδρομή»), δε μου αρέσει που όλος ο ελληνικός πληθυσμός βάζει τα καλά του και κατακλύζει τους δρόμους και τις καφετέριες με μανία, με το ζόρι !!! Δε μου αρέσουν τα Κυριακάτικα τραπέζια, δε μου αρέσει που τα μαγαζιά παραμένουν κλειστά, δεν μου αρέσουν οι Κυριακάτικες εκπομπές στην τηλεόραση… δε μου αρέσει η Κυριακάτικη «βόλτα». –

Της έχω βάλει και τίτλο... η Κυριακή είναι "η ημέρα του τίποτα" για μένα. Παλιά καθόμουν με το φίλο μου και δεν κάναμε απολύτως τίποτα. Πηγαίναμε κόντρα στο κατεστημένο. Δε σηκωνόμασταν από το κρεβάτι… περνούσε η ημέρα έτσι. Χωρίς πολλά-πολλά. Έτσι πιστεύαμε οτι πρέπει να είναι.

Ανακαλύπτω τώρα πόσο μου έχει λείψει αυτό… Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που μισώ τις Κυριακές. Γιατί δεν είναι όπως «τότε» … καιρός να γίνει.