Miss Izzy - Απόηχος

Τη νύχτα δεν κοιμάσαι.

Τη νύχτα εμπορεύεσαι, τη νύχτα αποτιμάσαι.

Τη νύχτα φαρμακώνεσαι, τη νύχτα αποσπάσαι.

Τη νύχτα εξοντώνεσαι και υπεραναλώνεσαι.

Τη μιά γελάς, χοροπηδάς και ξαφνικά λυπάσαι.

Τη νύχτα δε γεννιέσαι, ζεις… τη νύχτα φεγγαροβολείς.

Τη νύχτα υποτάσσεσαι, διατάζεις και βρυχάσαι.

Τη νύχτα υποκλίνεσαι και κλείνεσαι… και σπας, ε;

Τη νύχτα υποκρίνεσαι, οργίζεσαι, ανάθεμα τι γίνεσαι,

δεν είσαι της υπομονής…

Αδέξιος οδηγητής της διαδρομής και της ισχνής στιγμής δραπέτης.

Τη μιά ξεχνάς, αδιαφορείς, τη νύχτα απατάσαι,

τι ψάχνεις, τι αναζητάς, θυμάσαι; Δε θυμάσαι!

Προς μια κατεύθυνση ποδοπατείς,  ολιγαρκής, ιδιοπαθής , παντοτινά ειλικρινής,

κρεμιέσαι στη λεζάντα.

Επαίτης της απάτης, της έννοιας σακάτης, δια βίου λόγος συνοχής,

ξεχνιέσαι με μπαλάντα.

Η νύχτα πια τόσο πεζή, πρώιμα ξανά μαζί την ώρα που απλώνει… να…

υφάσματα αλέκιαστα, πυκνά και κυανά.

Τη μέρα νιώθεις τη φωτιά να έχει αποτελειωθεί, να έχει εξαφανιστεί,

να σε έχει φακελώσει.

Ξυπνάς αργά, ραδιενεργά, κοιμάσαι δεν κοιμάσαι,

Γελάς σοφά, τη νύχτα αυτή…

Τη νύχτα αυτή που θα’σαι;

Ν.Α.