Miss Izzy - Να μην ξεχάσω να θυμάμαι

Λήθη, λησμονιά, ανάμνηση και μνήμη,

Έννοιες κατάμονες.

Φλόγα που σβήνει και στάχτες που στο πρόσωπο αφήνει,

Αισθήσεις βαλλόμενες.

Πορεία μπροστά, δε γυρνά προς την πρύμνη,

Ματιές ειδεχθείς και παράνομες.

Σκίζει χαρτιά, στα λόγια δεν κολλά πια εκείνη,

Πράξεις πολλά υποσχόμενες.

Θαρρεί πως γνωρίζει, πως μπορεί και κερδίζει… και τα πάντα από το μυαλό της πως σβήνει,

Ανήκει και αυτή στις γυναίκες παράφρονες.

Και όταν οι ήχοι των βημάτων θροΐζουν και πονάνε την κνήμη,

γονατίζει για λίγο, τραγουδά τις δικές της κορώνες.

Ασυναίσθητα οπλίζει και τους γύρω μολύνει

και ξαπλώνει σε αιώρες για ώρες.

Και έτσι αποφεύγει να δίνει, φυλακίζει το νου της, ελευθερώνει το αγρίμι

Και συχνάζει με τσάτσους και χιλιάδες πατρώνες.

Τις σχέσεις με τους άλλους δεν ξέρει να αμβλύνει,

Πετάει βελάκια, γκρεμίζει δεσμούς και κανόνες,

ρίχνει τα πάντα στη μνήμη…

Και συνεχίζει γελώντας τα μάτια να κλείνει και οργισμένα να πιέζει βελόνες.

Αυτά κάνει η μνήμη…

Την ωθεί μαγικά να θέλει να μείνουνε μόνες.

Ναΐς Αθανασάκου