Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Συναντήσεις επί συναντήσεων, καυτό, θλιβερό σαββατοκύριακo! upd2

Σήμερα, αν τηρηθεί τελικά το πρόγραμμα πολύ αμφιβάλλω (upd2: τελικά Κυριακή 15:00!), θα συναντηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί που στηρίζουν την κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό, ώστε να διαφανεί ο βαθμός συμφωνίας των τριων κομμάτων για τα νέα μέτρα. Αυτός είναι ο λόγος της συνάντησης, ή μήπως ο πραγματικός λόγος είναι απλώς η χάραξη σχεδίου για την αναγγελία και την εφαρμογή τους; Μέσα στο σαββατοκύριακό θα φανεί αυτό.  Συνεχώς πληροφορούμαστε - και δεν το κρύβει κανείς - πώς η συμφωνία για το PSI δεν αποτελεί πρόβλημα (αγκάθι, όπως λένε τα αγαπημένα μου κανάλια) στις διαπραγματεύσεις για τη νέα δανειακή σύμβαση. Το πρόβλημα, πάντα όπως εμφανίζεται και λιγότερο όπως είναι, δείχνει πως είναι η απαραίτητη συμφωνία των κομμάτων στα νέα μέτρα. 

Ο Σαμαράς, να τους πάρουμε με σειρά βαρύτητας (αυτό απλώς σημαίνει πως ο ένας έχει περισσότερη απ' τον άλλον και όχι κάτι το υπολογίσιμο) επιμένει στην κάθετη διαφωνία του για την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα καθώς και για το χαμηλό όριο του βασικού μισθού. Η σκέψη του είναι απλή. Προβάλλοντας τόσο καιρό πως τις κόκκινες γραμμές του πρέπει μια φορά να επιμείνει, έστω και την τελευταία πριν τις εκλογές. Σε αυτό ο Σαμαράς δε θα κάνει πίσω. Πολύ απλά γιατι δε θα χρειαστεί. Κανείς, εκτός από τα αγαπημένα μου κανάλια πάλι, δε ζήτησε ποτέ αυτήν την κατάργηση ακόμα. Και αυτά προέβαλαν αυτήν την απαίτηση γνωρίζοντας πως δεν ισχύει, μόνο και μόνο για να διευκολύνουν το σχέδιο της κυβέρνησης σαφώς.  Αυτό είναι το επόμενο βέβαιο βήμα του φθινοπώρου. Προς το παρόν τι καίει την κυβέρνηση και θέλει οποσδήποτε να το αποφύγει ο Σαμαράς όταν θα είναι πρωθυπουργός; Τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Μα δεν υπάρχει κυβερνητικό στέλεχος, καθηγητής δημοσιονομικών, οικονομολόγος ή ο,τι άλλο που να μην παραδέχεται πως στο δημόσιο υπάρχουν υπεράριθμοι υπάλληλοι και οργανισμοί που λειτουργούν απλώς για να πληρώνονται κάποιοι χωρίς καμία προσφορά. Αυτό το ξέρει και ο κόσμος, ο λαός. Ακόμα και οι νυν δημόσιοι υπάλληλοι μέσα τους γνωρίζουν και τα κριτήρια με τα οποία προσλήφθηκαν και το επίπεδο των σπουδών των ίδιων αλλά και το επίπεδο των σπουδών όλων αυτών που περιμένουν αδιόριστοι, άνεργοι, δις και τρις πτυχιούχοι. Οπότε με μια υπογραφή τώρα για τις απολύσεις, καθάρισε και μάλιστα λέγοντας πως εμείς αυτό που θέλαμε το πετύχαμε. Άρα και στο μέλλον εμείς αυτά που θέλουμε έχουμε τη δυνατότητα να τα διαπραγματευτούμε! Οπότε ο Σαμαράς χαρούμενος.

Ο Παπανδρέου από την άλλη έχω την εντύπωση πως ενδιαφέρεται μόνον για την επόμενη θέση που θα καταλάβει. Είτε στην ευρώπη είτε σε παγκόσμιο οραγνισμό, κάποια συμφωνία είναι ήδη κλεισμένη. Δε θα ζήσει στην Έλλαδα ο Παπανδρέου, δεν έχει και καμία όρεξη άλλωστε. Θέλει όμως τους τελευταίους του μήνες να φύγει έχοντας μεν αφήσει την Ελλάδα ερείπιο αλλα επ ουδενί χρεοκοπημένη. Λέει και ξαναλέει ότι έκαναν θυσίες και έσωσαν την Ελλάδα. Αν επιτευχθεί και το PSI θα πει ότι ελαφρυναν και τη χώρα από 100 δις χρέος και θα φύγει με ψηλά το κεφάλι για όπου τον φωτίσει η Αμερική. Άρα ποια είναι η θέση του; Μα, η γνωστή. Όσα μέτρα χρειαστούν ώστε να υπογραφεί η συμφωνία ασχέτως αν θα αποδόσουν ή όχι, έτσι κι αλλιώς θα έχω φύγει μέχρι να φανεί αυτό.

Ο τελευταίος της παρέας δεν είναι υπολογίσιμος. Δεν έχει ούτε δύναμη ούτε κύρος. Γι' αυτόν θα προέβλεπα κάτι αναπάντεχο. Γνωρίζοντας πως έτσι κι αλλίώς θα ψηφιστούν τα μέτρα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βελτιώσει την εικόνα του εν όψει εκλογών, και επειδή κάποια μέτρα θα υπάρχουν, να αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Να διαφωνήσει δηλαδή σε όλα ή σε κάτι συγκεκριμένο που δεν επιδέχεται διαπραγμάτευση και εντέχνως να φύγει. Έτσι, και τα μέτρα θα ψηφιστούν και θα μαζέψει όσους έχασε με τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση αλλά και το κυριότερο γι' αυτόν, θα κερδίσει τεράστια προβολή για 1-2 εβδομάδες. Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα. Ότι με αυτή του κίνηση δε θα μπορέσει να ξανασυγκυβερνήσει, και το παν για τους ακραίους είναι η εξουσία. Θα δούμε τι θα πράξει. Μπορεί να αποχωρήσει, να ανέβουν τα ποσοστά του και ύστερα να τα ξαναγυρίσει. Υπάρχουν κάποιοι που θα τον ακολουθήσουν χωρίς να ζαλιστούν.

Αυτά τα ολίγα περιμένουμε για το weekend καθώς και το ντέρμπι της Τούμπας. Άλλα δεν έχει. τα υπόλοιπα την Τετάρτη στο Eurogroup που όλο αναβάλλεται. Ίδωμεν.

ΥΓ.  1  Το ότι θα βάλουν με αυτόν τον τρόπο δημοσίους υπαλλήλους απέναντι σε ιδιωτικούς, δηλαδή Έλληνες εναντίον Ελλήνων δε φαίνεται να μας ταράζει. Τελικοί νικητές οι επιβολείς των μέτρων δανειστές. Τουλάχιστον είναι εξυπνοί.

ΥΓ. 2 Ο Καμμένος θα κάνει κόμμα με τη στήριξη Τράγκα; Δηλαδή πόση προσπάθεια μπορεί να κάνει κάποιος ώστε να χάσει το κύρος του και το όλο του εγχείρημα να παέι στα σκουπίδια;






2 σχόλια:

  1. Το ζήτημα του 13ου και 14ου μισθού έρχεται και παρέρχεται τα δύο τελευταίσ χρόνια. Όχι φυσικά από την Τρόϊκα κι ούτε από την Κυβέρνηση αυτήν καθ' αυτήν, αλλά από ορισμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και κυρίως από τα παραπαίοντα Μέσα Ενημέρωσης (έντυπα ή μη). Και μιλάμε για ένα ετήσιο κόστος περίπου 40 εκ. ευρώ! Και πείτε ότι περικόπηκε. Αυτό θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα μιας Ελληνικής μικρομεσαίας επιχείρησης που αποσχολεί, σε μέσους όρους, 10 - 12 εργαζομένους; Δηλαδή τί θα γλιτώσει η επιχείρηση; 20.000 ευρώ. Και αυτό θα της προσδόσει τι; Κεφάλαια κι ανταγωνιστικότητα;
    Με την παράλογη αυτή σκέψη, στερούμενης κάθε οικονομικής βάσης και θεωρίας, το Μπαγκλαντές θα έπρεπε να είναι οικονομική αυτοκρατορία κι οι Νορβηγοί, Ελβετοί κι ακόμα οι Γερμανοί μετανάστες! Εργάτες σε αυτές τις χαμηλόμισθες, φθηνού εργατικού κόστους, αλλά υψηλά ανταγωνιστικές χώρες!
    Η μείωση δε του κατώτατου μισθού επετεύχθει. Μέσω των άγριων φορολογήσεων, των έκτακτων εισφορών και φόρων/τελών, το μέσο ημερομίσθιο συρρικνώθηκε κατά μέσους όρους 70%! Τί θέλουν, να το κάνουν επίσημο και μόνιμο; Μα είναι επίσημο και μόνιμο, γιατί μέχρι το 2030 δεν πρόκειται να δούμε στον ήλιο μοίρα.
    Στο μόνον που αντιδρούν κι αντιδρούσαν σφόδρα είναι στην απόλυση όλων αυτών των αργόμισθων του Δημοσίου Τομέα! 4 στα 10 τμήματα έχουν μόνον Προϊστάμενο και κανέναν υπάλληλο! 2 στα 10 τμήματα δεν έχουν αντικείμενο!
    Αυτές τις στρατιές ψηφοφόρων προσπαθούν να περισώσουν, όπως κι άλλες "σκληροπυρηνικές" ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΤΟΕ) που εκεί στηρίζονται πελατειακά ακόμα και τώρα. Χθες διέρρευσε το σχέδιο νόμου που προβλέπει τι;! Την απόλυση όλων των συμβασιούχων και την οριζόντια περικοπή μισθών στον υπόλοιπο Δημόσιο Τομέα. Ούτε σκέψη για απόλυση στον 'σκληρό πυρήνα' του Δημοσίου, ούτε σκέψεις για αναδιάρθρωση, εισαγωγή νέων και καινοτόμων τεχνολογιών (από Ελληνικές επιχειρήσεις που βρύθουν ιδεών, να τις υποστηρίξουμε και να τις στηρίξουμε). Αυτό που τόσο κοινότυπα και κενότυπα ελέχθει: επανίδρυση του Κράτους.
    Τα σημερινά κόμματα, τα υπάρχοντα, το νεοιδρυθέντα και τα υπό ίδρυση είναι εγκλωβισμένα στις παλιές παραδοσιακές αξίες και αρχές. δεν μπορούν κι απ' ότι φαίνεται ΔΕΝ θέλουν ν' αλλάξουν. Κι εάν το θελήσουν, δεν ξέρουν το πως, γιατί κατέχονται ακόμα από αρτηριοσκληρωμένα και δογματικά στελέχη. Και το πιο σοβαρό: δεν έχουν όραμα! Δεν ξέρουν που θέλουν να πάνε!
    Κανένας από αυτούς που προαναφέρατε δεν μπορεί να κάνει κάτι, ό,τιδήποτε. Είναι δέσμιοι του αρτηριοσκληρωτισμού τους και φευ! Απ' ότι δείχνουν τα πράγματα, κανένας δεν μπορεί να σπάσει τα δεσμά του. Κι άλλος ηγέτης δεν φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα του δημόσιου τομέα και του σκληρού και του...ημίσκληρου. Γι αυτό και αυτός ο ντόρος τις τελευταίες μέρες και όλες αυτές οι αναβολές. Είναι κάτι που πρεπει να γίνει αλλιώς δεν πάμε πουθενα. Ομως το τρικάκι να βάλουν τους ιδιωτικούς απέναντι στους δημόσιους είναι πολύ φθηνό. Δηλαδή να πουν ότι αφου δεν περνούν οι περικοπές στον ιδιωτικό τομέα, αναγκαστικά θα απολύσουμε απο το δημοσιο...αν και δε θέλουμε. Αυτό είναι το γελοίο της υποθεσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή