Να κάτσεις κάτω να οργανώσεις τις σκέψεις σου σε λόγια… να τα τοποθετήσεις έτσι ώστε να βγάζουν νόημα. Ίσως να τα δώσεις να τα διαβάσουν μάτια που είναι υπεύθυνα για τη γέννηση τους. Να μοιραστείς για άλλη μια φορά αυτό που είσαι, αυτό που νιώθεις και αυτό που θέλεις. Να εκφραστείς, να αποκαλυφτείς, να ενδώσεις στην ενδόμυχη ανάγκη που έχεις στο να εκθέτεις τον εαυτό σου ξανά και ξανά. Να επιστρέψεις για λίγο, να επιτρέψεις. Να επαναλάβεις σκηνές και λέξεις. Να παίξεις, να γίνεις μικρός. Να εμπεδώσεις oτι μεγαλώνεις καθώς τα δευτερόλεπτα περνούν, να αισθάνεσαι την αλλαγή, τη διαφορά, την ουσία των γκρίζων σου μαλλιών. Να αντιμάχεσαι την ύπαρξη της έλλειψης, να κατανοείς την έννοια της συνήθειας και να την αφομοιώνεις. Να αντιλαμβάνεσαι την παρουσία και ας μην τη βλέπεις. Να πιστεύεις κι ας μην υπάρχουν αποδείξεις. Να με ακούς. Να συγκατοικείς με τα νέα δεδομένα και να έχεις τις αναμνήσεις σου σαν κεφάλαιο βιβλίου στο κομοδίνο σου. Να το χρησιμοποιείς για την καθημερινή μετάβαση από τον κόσμο τον ρεαλιστικό στον κόσμο των ονείρων. Να ξεφυλλίζεις, να σημειώνεις, να ζωγραφίζεις καρδιές και να συλλαβίζεις ονόματα. Να το αφήσεις να πέσει στο πάτωμα και σε μια σελίδα «σταθμό» να μείνει ανοιχτό. Να επιτρέψεις στο μυαλό σου την ώρα του ύπνου να γράψει νέα σενάρια ή αν προτιμά να πατήσει replay και να παίξει τις αγαπημένες του σκηνές... ξανά και ξανά.
Να ανοίγεις τα βλέφαρα σου το πρωί, να μη σε νοιάζει που δυσκολεύεσαι να αντιληφθείς που βρίσκεσαι, να νιώθεις τα φαντάσματα ακόμη μπλεγμένα στα μαλλιά σου. Να χαμογελάς, να αντικρίζεις τη ζωή σου, να την αποδέχεσαι. Να θυμάσαι, να ξεχνάς, να αποπροσανατολίζεσαι, να παραδίνεσαι. Να μαζεύεις εμπειρίες, να τις ταξινομείς, να μαγεύεσαι από τους κλέφτες των αισθήσεων σου και να τους έχεις από κοντά. Να τους αγαπάς ακόμα. Σε αυτό τα πας καλά... Να συνεχίσεις. Να προχωράς, να συμβουλεύεσαι το ανύπαρκτο σημειωματάριο σου, να το ανανεώνεις. Κάθε χρόνο να καταφέρνεις να αλλάξεις τη ζωή κάποιου. Να είσαι αυτό που είσαι. Να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις. Να είσαι σε ετοιμότητα. Να καταπιέζεις μόνο την ανυπομονησία σου.
Και όταν όλα αργούν... να δημιουργείς μυστικά.
Να κλείνεις το μάτι...κρυφά, ξανά και ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου