Χειμέρια τα πράγματα...7 και σήμερα.

Τι εβδομάδα και αυτή που ξεκινάει! Και τι δεν έχει!

Απεργίες χιλιάδες, συλλαλητήρια, αποφάσεις για το κούρεμα του χρέους...Σε τι χώρα ζούμε αλήθεια; Για τις επόμενες ημέρες δε θα λειτουργεί τίποτα! Έπιασε και κρύο. Ασ' τα να πάνε. Και μέσα σε όλα η τριάδα του ΠΑΣΟΚ ασχολείται με τη διαδοχή. Όταν το βλέπεις τόσο ξεκάθαρα, καταλαβαίνεις ότι ήρθε η ώρα τους. Κάνοντας αυτή τη συμμαχία ουσιαστικά περιμένουν τη λήξη του Γιώργου πολύ σύντομα. Ίσως εντός της εβδομάδας λέω εγώ. Στέλνουν μήνυμα στο Βενιζέλο πως στη διαδοχή αυτοί έχουν τον πρώτο λόγο και όχι αυτός και ετοιμάζονται ως κλασικοί Πασόκοι και Έλληνες να ασχολήθούν για ακόμα μια φορά με το κόμμα τους και την καρέκλα τους ενώ ο κόσμος καίγεται. Και αναρωτιέμαι. Είναι δυνατόν μετά από όσα εχουμε τραβήξει αυτά τα δυο χρόνια να μην έχει αλλαξει τίποτα στη συνείδηση των πολιτικών; Σε μια κοινωνία που αλλάζει διαρκώς, σε μια κοινωνία που προσαρμόζεται βίαια σε νέα δεδομένα, που αργοπεθαίνει, οι πολιτικοί να παραμένουν ίδιοι; Να παραμένουν οι ίδιες γελοίες φιγούρες, απόλυτοι υπεύθυνοι αυτής της κατάντιας; Και όχι μόνο αυτό, αλλά να περιμένουν και τη στήριξη του λαού εκ νέου. Φαίνεται απίστευτο όμως ισχύει. Αυτοί οι ανθρωποι υποτιμούν τόσο φανερά τους Έλληνες ψηφοφόρους που ενώ το μέλλον αυτού του αμοιρού, κουτού σαφώς λαού παίζεται κορώνα-γράμματα τις επόμενες ημέρες, τους βλέπεις να τρέχουν να προλάβουν τις εξελίξεις προς ίδιον όφελος. Έτσι ξεδιάντροπα. Κι εμείς εκεί. Αντί να τους στείλουμε στο διάολο, ασχολούμαστε με τα μικροκομματικά συμφέροντά τους. 

Κακά τα ψέμματα, αυτήν την εβδομάδα θα φανεί αν θα έχουμε εκλογές το Νοέμβριο. Στη 48ωρη απεργία θα γίνουν φασαρίες αλλά δε θα επηρεάσουν τις αποφάσεις. Ούτε παραιτήσεις βουλευτών είναι ικανές να αλλάξουν κάτι. Δεν υπάρχει βουλευτής να πάρει την ευθύνη και να μην παραιτηθεί από το αξίωμά του ώστε να ρίξει την κυβέρνηση. Τις αποφάσεις θα επηρεάσουν οι οικονομικές εξελίξεις. Ένα γερό κούρεμα θα φέρει ντόμινο με τελικό αποδέκτη - ύστερα από τις τράπεζες - την κυβέρνηση. ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να γίνει αναδιάρθρωση ή όποιο νέο όρο εφεύρουν για την περίσταση και να μην πέσει η κυβέρνηση. 

Όμως και τότε, μόλις πέσει η κυβέρνηση και προκηρυχθούν εκλογές, ο Έλληνας, το πιστό κομματόσκυλο, σαν να μη συμβαίνει τίποτα θα υποδέχεται τους υποξήφιους βουλευτές, τα καμάρια μας, στα χωριά, κανονίζοντάς τους σικέ ομιλίες απέναντι σε άβουλο κοινό μήπως και τους θυμηθούν όταν αναλάβουν κάποιο αξίωμα.

Τι λαός θεέ μου. Για πόσο ακόμα θα μας ενδιαφέρει μόνο το τομάρι μας; Τι πρέπει να γίνει ώστε να κάνουμε μια κοινή προσπάθεια που θα μας ωφελήσει συνολικά; Πώς μπορεί κάποιος να δώσει στον Έλληνα να καταλάβει ότι το πανηγύρι τελείωσε; Τι άλλο πια; 

Ένας πόλεμος.