Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Miss Izzy - "Το δικό μου πάπλωμα είναι για δυό άτομα" ... ή μήπως όχι;

Γνωρίστηκαν μέσα σε μια μέρα. Παραγνωρίστηκαν βασικά.... Αντάλλαξαν τα βλέμματα και κουκουλώθηκαν με ένα πάπλωμα ασφαλείας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Και οι δύο μαζί… κάτω από ένα πάπλωμα.

Όπως όταν ήμασταν παιδιά και φοβόμασταν το σκοτάδι. Κρυμμένοι κάτω από τα βαριά σκεπάσματά μας, πιστεύαμε ότι αυτό το «οχυρό» θα μας προστάτευε από τα πάντα. Ο φόβος δεν απουσίαζε, γινόταν όμως υποφερτός. Γλυκός σχεδόν…


Που και που ο ένας ξεμύτιζε… καταλάβαινε ότι το prive σκοτάδι δε διέφερε σε τίποτα από το σκοτάδι εκεί έξω. Προτιμούσε να ζει στην πραγματικότητα στο τέλος της ημέρας. Και μια μέρα… έτσι απλά, άνοιξε μια τεράστια τρύπα στο πάπλωμα και έφυγε αφήνοντας πίσω πούπουλα να αιωρούνται στον αέρα και δύο σκοτάδια να ενώνονται με το έτσι θέλω.

Ο φόβος επέστρεψε πιο έντονος, πιο βαρύς… μπορούσες να τον νιώσεις όπως νιώθεις την ανάσα σου στην άκρη της μύτης σου τον χειμώνα. Ο εναπομείναντας τίναξε το σκισμένο προστατευτικό από πάνω του καθώς μόνο βάρος του πρόσθετε. Κοίταξε γύρω του. Του θύμιζε κάτι… το γνώριζε το μέρος. Το γνώριζε καλά. Αναρωτήθηκε για λίγο… «Από τι προσπαθούσα να ξεφύγω;» Ήταν το ίδιο σκοτάδι. Όχι το δικό του όμως… εκτεθειμένος σε όλους σκέφτηκε ότι θα αναγκαστεί να το μοιραστεί.

Και τότε κατάλαβε τη σημασία της ασφάλειας. Των ορίων που θέτουμε εμείς οι άνθρωποι… την άμυνας, των τοίχων, των απομακρυσμένων περιοχών που αναζητούμε όλοι. Των ψευδαισθήσεων και την ανάγκη μας για αυτές.

Οι δύο τους μέσα στο υποτιθέμενο πάπλωμα τότε, ζούσαν σε ένα μοναδικό κόσμο που δημιουργήθηκε μια φορά, μια φορά και μόνο. Μια κατάσταση που δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Και για τους δύο ήταν ιδιαίτερο – μη αναστρέψιμο. Μια στιγμή μέσα στο χρόνο.

Η απόλυτη ασφάλεια είναι η μοιρασιά στιγμών ανεπανάληπτων. Ένα αστείο που καταλαβαίνουν μόνο δύο άνθρωποι. Ένα βλέμμα που προορίζεται μόνο για έναν και μεταφράζεται σωστά μονάχα από αυτόν. Ένα «καρφί» που πονάει μόνο όταν καρφωθεί από εκείνον. Ένα χαμόγελο που θα σου προκαλέσει μόνο αυτός. Η άπταιστη ασφάλεια είναι ο αποκλειστικός τρόπος με τον οποίο ακούγεται το όνομα σου από ένα μόνο στόμα.

Αυτή είναι η ασφάλεια. Ολιγόζωη και φευγαλέα.



1 σχόλιο:

  1. o Cesare Pavese έλεγε ότι ζούμε στιγμές...αυτές πρέπει να αναζητούμε...αυτές μας μένουν στο τέλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή