Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Λ. Παπαδόπουλος - Αρλέτα: Μακριά (εμείς) κι αγαπημένοι

Τι λάθος! Τι σφάλμα τρομερό! Για Τρίτη δε μοιραίο! Στο Σταυρό του Νότου εμφανίζονται η Αρλέτα με το Λάκη. Ο Λάκης είναι Θεός αλλά τι να σώσει ο άνθρωπος; Πόσα να μαζέψει ένα ολόκληρο βράδυ; Δε μιλάμε απλώς για μια ιδιόρρυθμη καλλιτέχνη. Αλλά για ένα τεράστιο νούμερο. Αφού μας έδωσε συγχαρητήρια για το καλό μας γούστο κτλ, μας ζήτησε να κλείσουμε τα κινητά μας (εκτός αν είμαστε γιατροί ή πυροσβεστες ή κατι άλλες μαλακίες). Λες πάει στο διάολο έτσι κι αλλιώς δεν ήρθα να μιλήσω στο τηλέφωνο. Απλώς σου τη σπάει να στο ζητάει με το καλησπέρα και δη στο Σταυρό του Νότου και όχι στο Ηρώδειο. Αυτή δηλαδή από τα καμαρίνια είχε εκνευριστεί γιατί κάποιου το τηλέφωνο ενδεχομένως να χτυπήσει κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα και έσπευσε να το προλάβει. Πάμε παρακάτω. Αφού εμφανίστηκε σαν το Βουδα σε μια καρέκλα στο κέντρο κάνοντας κρύα σχόλια για την επικαιρότητα (ευτυχώς τα μάζευε ο άλλος), άρχισε να λέει και κάτι άγνωστα τραγουδια αδερφάκι μου να μην ξέρεις που να κρυφτείς. Και δεν μπορούσες να πάρεις και τηλέφωνο. Ευτυχώς έφυγε. Ο Λάκης πολύ καλός, τα γνωστά (για να σε εκδικηθώ, τσίχλα δίχως ζάχαρη, γυριστρούλα κτλ.) και τα λίγο πιο άγνωστα (βρώμικα φιλιά, κάτι γλυκό, γοριλάκι κτλ.) Λένε κάποια μαζί και ξανά μόνη της. Εφιάλτης. Αφού μας ενημέρωσε ότι το πρόγραμμα έχει διαφορετικες εντάσεις και εν πολλοίς να μιλάμε μόνο όταν έχει μεγάλη ένταση και να το βουλώνουμε στη χαμηλή (πάλι παρατήρηση με το που βγήκε) πάμε για φινάλε. Ξεκινάει να τραγουδάει "Δρόμοι παλιοί που αγάπησα, και μίσησα ατέλειωτα...κτλ..ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ...ΣΤΟΠ. Σταματάει το τραγούδι (εκεί που σε έχει συνεπάρει και έχεις ξεχάσει την απαίσια βραδιά) για να κάνει παρατήρησει σε κάποιον που μιλούσε. Ε, άει στο διάολο λέω εγω. Τζαμπα και τα 65 ευρω που κανει το κρασί το λευκό παρακαλώ.



2 σχόλια:

  1. Δεν θα μπορούσες να έχεις περιγράψει καλύτερα την παράσταση νομίζω...και πίστευα ότι εγώ είχα θέμα που είχα άλλες προσδοκίες από την Αρλέττα. Δεν λέω...κρίμα κι άδικο τα πολλαπλά εγκεφαλικά της...εμείς σε τι φταίμε όμως?? Ίσως απλά ήταν καλά και άγια που τόσα χρόνια καθόταν σπίτι της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή