"Συνέντευξις" , της Κικής Δημουλά
Φυσικά και ονειρεύομαι.
Ζει κανείς μόνο μ' ένα ξερό μισθό;
Πόσο συχνά;
Κάθε που εγκαταλείπουν συχνότατα όλοι.
Επηρεάζουν τους απόντες τα όνειρά σας;
Βέβαια. Το ξανασκέφτονται καλά και μάλλον
μετανιώνουν οριστικά τους όλοι.
Είναι ελευθέρα η είσοδος;
Όχι εντελώς. Ζητάω την άδεια του ονείρου
πριν ελπίσω. Μου την δίνει εν γένει
μαζί με κάποιες οδηγίες αυστηρές.
Να πιστέψω δίχως ν' αγγίξω
να μη μιλήσω διόλου στον καπνό
γιατί είναι υπνοβάτης και θα πέσει
μόνο δια του βλέμματος ν' αφήσω
το αίτημά μου στην κρεμάστρα
ό,τι μου δοθεί να το δεχτώ
κι ας μην έχει καμιά ομοιότητα
μ' αυτό που ζωγραφίζει η έκκλησή μου -
θα την επανέβρει μόλις ξαναχαθεί.
Ένα μόνο δεν μου δίνει το όνειρο.
Το όριο.
Ως που να κινδυνέψω.
Γιατί τότε πιά δεν θα ήταν όνειρο.
Θά 'ταν γεράματα.
Πολύ ωραία απόδοση από την Μάρω Βουμβάκη στο παρακάτω video...
http://www.youtube.com/watch?v=7h0PFGrQNk4
Η μεγαλύτερη Ελληνίδα ποιήτρια-φιλόσοφος της εποχής μας (ίσως και γενικότερα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλή και επίκαιρη επιλογη!
Διαφωνώ ωστόσο για το βιντεάκι...γούστα είναι αυτα ;)
ήταν η άσκηση μου, πέρα από αυτό θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη πως πράγματι είναι η μεγαλύτερη Ελληνίδα ποιήτρια της εποχής μας και είναι τιμή μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί άραγε να με αγαπούσε απόψε
τόσο πραγματικά εκείνο το όνειρο;
Γιατί μου έλεγε κράτα με
μη μ' αφήνεις να ξυπνήσω;
Ανησυχώ. Συνήθως
έτσι αγαπάμε την απώλεια.
Λες να μη με ξαναονειρευτεί
αυτή η πολύ συνηθισμένη απώλεια;