Με την καινούρια εμφάνιση του blog, μου θύμισες μια πολύ αγαπημένη "στιγμή'' του Οδυσσέα Ελύτη....
Μαρία Νεφέλη και απόσπασμα από την Παρουσία λοιπόν...
Ακολουθεί και η συγκλονιστική απαγγελία από τον Γιάννη Μπέζο και την Τάνια Τσανακλίδου....
"Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου ΄λεγε "θυμάσαι;" Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα - πως να το πω: απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα - κει που δεν το περίμενα καθόλου. Έλεγα "μπα θα συνηθίσω". Κι όλα γύρω μου έτρεχαν. Πράγματα κι άνθρωποι έτρεχαν, έτρεχαν - ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή. Αλλά φαίνεται, το παράκανα. Επειδή - δεν ξέρω - κάτι παράξενο έγινε στο τέλος. Πρώτα έβλεπα τον νεκρό κι ύστερα γινόταν ο φόνος. Πρώτα ερχόταν το αίμα κι ύστερα ο χτύπος κι η κραυγή. Και τώρα, όταν ακούω να βρέχει δεν ξέρω τι με περιμένει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου